غَزْو (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَزْو (به فتح غین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای رفتن به طرف
دشمن برای
جنگ است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
• غَزوه (به فتح غین) به معنای یک دفعه جنگ است.
• اِغزار (به کسر الف) به معنای فرستادن به جنگ است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در
مذمّت یاران و ... از این واژه استفاده نموده است.
غَزْو به معنای رفتن به طرف دشمن برای جنگ آمده است.
غَزوه به معنای یک دفعه جنگ و
اِغزار به معنای فرستادن به جنگ است.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در مذمّت یاران فرموده است:
«فَوَ اللهِ ما غُزِيَ قَوْمٌ قَطُّ في عُقْرِ دارِهِمْ إِلاّ ذَلّوا.» «به خدا قسم هیچ قومی در وسط دیارشان مورد جنگ واقع نشده‌اند مگر آنکه
ذلیل گشته‌اند.»
این ماده چهار بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غزو»، ج۲، ص۷۸۲.
