• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غرب (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: غرب (مفردات‌قرآن)، غروب.


غَرْب (به فتح غین و سکون راء) و غُرُوب (به ضم غین و راء) از واژگان نهج البلاغه به معنای دور شدن است. این واژه دارای مشتقاتی است که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند: مَغرِب (به قتح میم و کسر راء) به معنای محلّ غروب و اِغتِراب (به کسر الف و تاء) به معنای غربت و دوری از وطن. حضرت علی (علیه‌السلام) درباره مؤمن عارف از این واژه استفاده نموده است.



غَرْب و غُرُوب به معنای دور شدن آمده است. «غربت النجوم غروبا: بعدت و توارت» در مجمع البیان آمده است: اصل غرب به معنای تباعد و «حدّ» است. مَغرِب به معنای محلّ غروب است. اِغتِراب به معنای غربت و دوری از وطن است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) در خطبه ۴ فرموده است: «عَزَبَ رَأْيُ امْرِىء تَخَلَّفَ عَنِّي، مَا شَكَكْتُ في الحَقِّ مُذْ أُرِيتُهُ!» «دور از حق است رای کسی که از من تخلّف کرد، از آن وقت که حق را یافته‌ام در آن شکی نکرده‌ام.» (شرح‌های خطبه: )
درباره مؤمن عارف فرموده است: «فَهُوُ مُغْتَرِبٌ إِذَا اغْتَرَبَ الاِْسْلاَمُ، وَضَرَبَ بِعَسِيبِ ذَنَبِهِ» «یعنی او غریب است زمانی که اسلام غریب باشد.» (شرح‌های خطبه: ) معنای این جمله در «ذنب» گذشت.
و در حکمت ۵۶ فرموده است: «الْغِنَى فِي الْغُرْبَةِ وَطَنٌ، وَالْفَقْرُ فِي الْوَطَنِ غُرْبَةٌ.» («بى نيازى» در غربت «وطن» است، و «نيازمندى» در وطن «غربت» است.) (شرح‌های حکمت: )


موارد زیادی از این ماده در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۷۷۶.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۲، ص۱۳۱.    
۳. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۲۳.    
۴. طبرسی، مجمع البیان، ج۱، ص۳۶۲.    
۵. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۲، ص۱۳۲.    
۶. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۹، خطبه ۴.    
۷. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۳۴، خطبه ۴.    
۸. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۱، خطبه ۴.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۳.    
۱۰. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۵۳۷.    
۱۱. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۵۴۵.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱، ص۵۴۵.    
۱۳. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۳، ص۱۳۳.    
۱۴. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱، ص۲۰۷.    
۱۵. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۰۹، خطبه ۱۸۲.    
۱۶. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۱۲۹، خطبه ۱۷۰.    
۱۷. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۶۳، خطبه ۱۸۲.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۰۷.    
۱۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۷۱۳.    
۲۰. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۷۱۵.    
۲۱. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۷، ص۷۰.    
۲۲. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۰، ص۳۵۵.    
۲۳. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۰، ص۹۸.    
۲۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۷۸۳، حکمت ۵۱.    
۲۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص، حکمت ۵۶.    
۲۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۷۸، حکمت ۵۶.    
۲۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۴۷.    
۲۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۵۸.    
۲۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج،۵ ص۴۵۸.    
۳۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۳، ص۳۳۱.    
۳۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۹۵.    
۳۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۱۹۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غرب»، ج۲، ص۷۷۶.    






جعبه ابزار