• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غدیر (دیدگاه صحابه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



با توجه به اهمیت مساله غدیر در جهان اسلام و تاکید اهل سنت بر این عبارت که صحابه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) همانند ستارگان هستند، به هر کدام که اقتداء کنید هدایت می‌شوید، به سخنان عده‌ای از صحابه در مورد غدیر اشاره می‌کنیم که تماما از منابع معتبر اهل سنت می‌باشد و نتیجه گیری منصفانه در مورد تناقضات اهل سنت را بر عهده خواننده محترم می‌گذاریم.



در این مبحث به سخنان برخی از صحابه درباره غدیر اشاره می‌شود:

۱.۱ - کلام ابوهریرة

یزید الاودی از ابوهریرة نقل می‌کند که از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شنیدم که فرمود: هر کس که من مولای او هستم، علی مولای اوست. خدایا پیروانش را یاری کن و دشمنانش را دشمن باش.
[۱] طبرانی، سلیمان بن احمدطبرانی، المعجم الاوسط، ج۲، ص۲۴، القاهرة، دار الحرمین، ۱۴۱۵هـ ق.

ابوهریرة می‌گوید: کسی که هجدم ذیحجه روزه بگیرد، برای او ثواب ۶۰ ماه روزه را دارد و آن روز غدیرخم است که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دست علی (علیه‌السّلام) را گرفت و فرمود: آیا من ولی مومنین نیستم. همه گفتند: بله. فرمود: هر کس که من مولای او هستم، علی مولای اوست. پس عمر بن خطاب گفت: مبارک باد بر تو‌ ای پسر ابوطالب، روزی گذشت بر تو که مولای من و مولای هر مسلمانی هستی.

۱.۲ - دیدگاه زید بن ارقم

ابی طفیل از زید بن ارقم چنین می‌گوید: وقتی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از حجة الوداع باز می‌گشتند، در غدیرخم منزل نمودند پس فرمود: گویا به سوی خدا دعوت شده‌ام پس اجابت می‌کنم. من دو شیئ گران‌بها نزد شما می‌گذارم، یکی از دیگری بزرگتر است. کتاب خداوند و خاندانم پس ببینید چگونه بعد از من با این دو رفتار خواهید کرد که این دو از هم جدا نشوند تا در کنار حوض کوثر به من برسند. سپس فرمود: خداوند عزوجل مولای من است و من مولای هر مومنی هستم سپس دست علی (علیه‌السّلام) را گرفت و فرمود: هر کس که من مولای او هستم، این شخصیت نیز مولای اوست. خدایا پیروانش را یاری کن و دشمنانش را دشمن باش.
[۳] حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۱۸، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۱هـ ق – ۱۹۹۰م، الطبعة الاولی.

ابو واثلة از زید بن ارقم می‌گوید: پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در غدیرخم کنار پنج درخت بزرگ منزل نمود و بعد از نماز و حمد و ثنای خداوند فرمود: من نزد شما دو امر بجا خواهم گذاشت که اگر از آن دو پیروی کنید گمراه نخواهید شد و آن دو کتاب الله و اهل بیتم می‌باشند. (سه مرتبه فرمود) آیا اقرار می‌کنید که من به مؤمنین از خوشان سزوارتر هستم؟ مردم گفتند: بله. پس از جواب مردم فرمود: هرکس که من مولای او هستم پس علی(علیه‌السّلام) مولای اوست.
[۴] حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۶۱۳.


۱.۳ - نظر سعد بن مالک

سعد به شخصی گفت: به علی بن ابی طالب (علیه‌السّلام) سه چیز عطا شد که یکی از آنها نزد من از تمام دنیا خوبتر است، یکی اینکه در روز غدیر رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بعد از حمد و ثنای خداوند فرمود: آیا می‌دانید که من به مومنین از خودشان سزوارتر هستم؟ مردم گفتند: بله. پس از جواب مردم فرمود: هرکس که من مولای او هستم پس علی(علیه‌السّلام) مولای اوست. خدایا پیروانش را یاور باش و دشمنانش را دشمن.
[۵] حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۲۶.


۱.۴ - کلام بریدة الاسلمی

ابن طاووس از پدرش از برید نقل می‌کند که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: هرکسی که من مولای او هستم، علی (علیه‌السّلام) مولای اوست.
[۶] طبرانی، سلیمان بن احمدطبرانی، المعجم الاوسط، ج۱، ص۱۱۱.


۱.۵ - دیدگاه ابن عباس

ابن عباس در برابر عده‌ای که نسبت به علی (علیه‌السّلام) مخالفت داشتند، روایات پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را در فضیلت آن حضرت بیان نمود که یک مورد این است: هرکسی که من مولای او هستم، علی (علیه‌السّلام) مولای اوست.
[۷] طبرانی، سلیمان بن احمدطبرانی، المعجم الاوسط، ج۳، ص۱۴۳.
[۸] طبرانی، سلیمان بن احمدطبرانی، معجم الکبیر، ج۱۲، ص۷۹، موصل، مکتبة العلوم والحکم، ۱۴۰۴ – ۱۹۸۳، الطبعة الثانیة.


۱.۶ - سخن حذیفة بن اسید

حذیفة بن اسید نقل می‌کند که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: هرکسی که من مولای او هستم، علی (علیه‌السّلام) مولای اوست.
[۹] سلیمان بن احمدطبرانی، معجم الکبیر، ج۳، ص۱۷۹، موصل، مکتبة العلوم والحکم، ۱۴۰۴_ ۱۹۸۳، الطبعة الثانیة.


۱.۷ - دیدگاه حبشی بن جنادة

او از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شنید که فرمود: خدایا، هرکس که من مولای او هستم پس علی (علیه‌السّلام) مولای اوست. خدایا پیروانش را یاور باش و دشمنانش را دشمن. یاری کن پیروانش را و کمک کن به یاران او.
[۱۰] سلیمان بن احمدطبرانی، معجم الکبیر، ج۴، ص۱۶.


۱.۸ - دیدگاه ابوایوب انصاری

وی از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شنیده است که آن حضرت فرمود: هرکسی که من مولای او هستم، علی (علیه‌السّلام) مولای اوست.
[۱۱] سلیمان بن احمدطبرانی، معجم الکبیر، ج۴، ص۱۷۳.


۱.۹ - نظر مالک بن الحویرث

فرزندانش از وی نقل کرده‌اند که رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: هر کسی که من مولای او هستم، علی (علیه‌السّلام) مولای اوست.
[۱۲] سلیمان بن احمدطبرانی، معجم الکبیر، ج۱۹، ص۲۹۱.


۱.۱۰ - دیدگاه جابر بن عبدالله الانصاری

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در غدیرخم نزول کرد و علی (علیه‌السّلام) نزد او بود ولی مردم از دور ایشان پراکنده شدند و از این جهت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ناراحت شد. به علی (علیه‌السّلام) دستور داد تا مردم را جمع کند و ایشان جمع شدند و حضرت ایستاد و فرمود: من از جدایی و پراکندگی شما ناراحت شدم و... خدایا، هرکس که من مولای او هستم پس علی (علیه‌السّلام) مولای اوست. خدایا پیروانش را یاور باش و دشمنانش را دشمن.
[۱۳] طبرانی، سلیمان بن احمد بن ایوب، مسند الشامیین، ج۳، ص۲۲۲، بیروت، مؤسسة الرسالة، ۱۴۰۵هـ ق_ ۱۹۸۴م، الطبعة الاولی.


۱.۱۱ - اقرار طلحة بن عبیدالله

ایاس ضبی از پدرش نقل می‌کند که با امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) در جنگ جمل حضور داشته است. امیرالمومنین (علیه‌السّلام) به طلحه یادآور می‌شود که آیا از پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نشنیدی که فرمود: هرکسی که من مولای او هستم، علی (علیه‌السّلام) مولای اوست. طلحه گفت : آری. امیرالمومنین فرمود پس چرا با من جنگ می‌کنی؟ طلحه گفت: یاد آن حدیث نبودم.
[۱۴] حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۴۱۹.


۱.۱۲ - اقرار عمرو بن عاص

شخصی به نام برد در حضور معاویه از عمرو بن عاص که نسبت به امیرالمومنین علی (علیه‌السّلام) جسارت می‌کرد، پرسید: ‌ای عمرو، بزرگان ما از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شنیده‌اند: هر کسی که من مولای او هستم، علی (علیه‌السّلام) مولای اوست. آیا این حدیث حق است یا نه؟ عمرو در جواب گفت: حق است و من به فضائل علی (علیه‌السّلام) می‌افزایم که هیچ کس از اصحاب رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) مناقبی مانند او نداشت (و گفت چون در قتل عثمان اتهام دارد از بیعت او خارج شده). آن شخص نیز به قبیله خود بازگشت و گفت ما نزد افرادی رفتیم که خودشان بر علیه خودشان استدلال می‌آورند. حق با علی (علیه‌السّلام) است، از او تبعیت کنید.

۱.۱۳ - غدیر و بنی امیه

بنی امیه با تمام خباثت و دشمنی که با علی (علیه‌السّلام) و آل او داشتند اما نتوانستند مدرک غدیر را انکار کنند بلکه عمر بن عبدالعزیز خود را مومن به حدیث غدیر و ولایت علی (علیه‌السّلام) اعلام می‌کند. یزید بن عمر می‌گوید من در شام بودم و عمر بن عبدالعزیز خلیفه اموی به مردم از بیت المال بخشش می‌کرد. من نزد او رفتم و او از قبیله من پرسید تا اینکه گفتم: از بنی هاشم و پیروی علی (علیه‌السّلام) هستم. گفت کدام علی؟ و من جواب ندادم. او دستش را بر سینه من گذاشت و گفت من هم پیروی علی بن ابی طالب کرم الله وجهه هستم و گفت عده‌ای از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شنیده‌اند که فرموده: هر کسی که من مولای او هستم، علی(علیه‌السّلام) مولای اوست.
[۱۶] اصفهانی، ابونعیم احمد بن عبدالله، حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء، ج۵، ص۳۶۴، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۴۰۵هـ ق، الطبعة الرابعة.


۱.۱۴ - غدیر و بنی عباس

فضل بن ربیع از وزرای دربار عباسی از پدرش از منصور دوانقی از پدرش و او از جدش و او از ابن عباس نقل می‌کند که رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمودند: من کنت مولاه فعلی مولاه.

۱.۱۵ - تواتر حدیث

ذهبی در تاریخ الاسلام به متواتر بودن این روایت اشاره نموده و گفته شیعیان، علی (علیه‌السّلام) را مولی خود می‌دانند؛ به خاطر اینکه به روایات متواتر ما از رسول الله(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) که فرمود: من کنت مولاه فعلی مولاه، عمل کرده باشند. این روایات تنها مقداری از احادیث وارد شده از نظر اهل سنت است. مرحوم علامه امینی به ۱۱۰تن از صحابه که این حدیث را نقل کرده‌اند اشاره نموده. به این ترتیب انکار این حدیث به هیچ عنوان برای اهل سنت میسر نیست و به همین دلیل اهل سنت برای دست برداشتن از این حدیث در معنی آن تصرف کرده و ولایت را که از لفظ مولی بدست می‌آید به معنی دوستی گرفته‌اند درحالی که تصرف در معنی باید دلیل داشته باشد و تنها معنایی که برای این حدیث متصور است چیزی جز ولایت و اولیت به تصرف نیست و صرف معنی دوستی دلیل ندارد.


۱. طبرانی، سلیمان بن احمدطبرانی، المعجم الاوسط، ج۲، ص۲۴، القاهرة، دار الحرمین، ۱۴۱۵هـ ق.
۲. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۸، ص۲۸۴، بیروت، دار الکتب العلمیه، اول، ۱۴۱۷ه ق.    
۳. حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۱۸، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۱هـ ق – ۱۹۹۰م، الطبعة الاولی.
۴. حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۶۱۳.
۵. حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۲۶.
۶. طبرانی، سلیمان بن احمدطبرانی، المعجم الاوسط، ج۱، ص۱۱۱.
۷. طبرانی، سلیمان بن احمدطبرانی، المعجم الاوسط، ج۳، ص۱۴۳.
۸. طبرانی، سلیمان بن احمدطبرانی، معجم الکبیر، ج۱۲، ص۷۹، موصل، مکتبة العلوم والحکم، ۱۴۰۴ – ۱۹۸۳، الطبعة الثانیة.
۹. سلیمان بن احمدطبرانی، معجم الکبیر، ج۳، ص۱۷۹، موصل، مکتبة العلوم والحکم، ۱۴۰۴_ ۱۹۸۳، الطبعة الثانیة.
۱۰. سلیمان بن احمدطبرانی، معجم الکبیر، ج۴، ص۱۶.
۱۱. سلیمان بن احمدطبرانی، معجم الکبیر، ج۴، ص۱۷۳.
۱۲. سلیمان بن احمدطبرانی، معجم الکبیر، ج۱۹، ص۲۹۱.
۱۳. طبرانی، سلیمان بن احمد بن ایوب، مسند الشامیین، ج۳، ص۲۲۲، بیروت، مؤسسة الرسالة، ۱۴۰۵هـ ق_ ۱۹۸۴م، الطبعة الاولی.
۱۴. حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۴۱۹.
۱۵. دینوری، ابن قتیبة، الامامة والسیاسة، ج۱، ص۹۷.    
۱۶. اصفهانی، ابونعیم احمد بن عبدالله، حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء، ج۵، ص۳۶۴، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۴۰۵هـ ق، الطبعة الرابعة.
۱۷. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۱۲، ص۳۴۰.    
۱۸. ذهبی، شمس الدین، تاریخ الاسلام، ج۳، ص۱۴۰.    
۱۹. امینی، عبدالحسین، الغدیر فی الکتاب و السنة والادب، ص۸۵، تهران، مرکزچاپ و نشر بنیاد بعثت، ۱۳۶۸ش، چاپ اول.    



سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «غدیر از منظر صحابه».    


رده‌های این صفحه : امامت خاصه | حدیث غدیر | کلام اسلامی




جعبه ابزار