عیسی بن ابان بغدادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوموسی عیسی بن ابان بغدادی (م
۲۲۱ق)، از فقهای
حنفی مذهب قرن سوم هجری قمری بود.
ابوموسی عیسی بن ابان بن صدقة بن عدی بغدادی، وی همدم و شاگرد فقهی
محمد بن حسن شیبانی بود. از
اسماعیل بن جعفر هشیم،
یحیی بن زکریا بن ابی زائده و محمد بن حسن روایت نموده، چنان‌که
حسن بن سلام سواق از وی روایت کرده است.
ابوموسی اهل
فسا و از فقهای حنفی مذهب بود و در اجرای احکام شتاب داشت. گویند که از محمد بن حسن مقدار کمی آموخته و در مجلس
ابویوسف حاضر نمی‌شد و حدیث‌هایی را که در ردّ
شافعی آورده، از کتاب
سفیان بن سحبان گرفته است. ابوموسی در زمان
منصور (خلافت
۱۳۶-
۱۵۸ق) مواجب ماموران مالیات را برعهده داشت.
از جانب
یحیی بن اکثم برای مدتی بر قضاوت لشگر
مهدی عباسی (خلافت ۱۵۸-
۱۶۹ق) گمارده شد و پس از آن عهده‌دار امر قضاوت در
بصره گردید و تا هنگام مرگ بر این سمت باقی بود.
گفته‌اند که ابوموسی فردی عفیف،
سخاوتمند و زیباروی بود.
کتاب‌های الحجج، الجامع، اجتهاد الرای، خبر الواحد، اثبات القیاس،
العلل، الشهادات، الحجة الصغیره
و المسائل اثر وی می‌باشد.
او در سال ۲۲۱ق در بصره درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۹۲، برگرفته از مقاله «عیسی بغدادی».
