عِنَب (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عِنَب:
(وَ عِنَباً وَ قَضْباً) عِنَب: هم به
انگور گفته می‌شود و هم به
درخت انگور، ولی به
درخت انگور به طور نادر اطلاق شده است و
«اعناب» جمع
«عنب» است
که در آیه ۳۴
سوره یس به صیغه جمع آمده و در این صورت، ممکن است اشاره به انواع مختلف این میوه بوده باشد با خواص و طعم و رنگ متفاوت.
انگور از نظر خواص، نزدیک به شیر مادر است و غذایی کامل محسوب می‌شود، در بدن ایجاد حرارت می‌کند و به علاوه ضدّ سم است و برای تصفیه خون، دفع رماتیسم، نقرس و زیادی اوره خون اثر درمانی دارد و بر اثر وجود ویتامین‌های مختلف به
انسان نیرو و نشاط می‌بخشد.
به مواردی از کاربرد
عِنَب در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ عِنَبًا وَ قَضْبًا) (و
انگور و سبزی بسیار.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
عنب به معنای
انگور است، ولی به
درخت آن نیز عنب گفته می‌شود و شاید در اینجا منظور همین
درخت انگور باشد، نظیر
زیتون که هم به میوه
درخت گفته می‌شود و هم به
درخت آن.
(وَ جَعَلْنا فیها جَنّاتٍ مِن نَّخیلٍ وَ اَعْنابٍ وَ فَجَّرْنا فیها مِنْ الْعُیونِ) (و در آن باغ‌هایی از نخل‌ها و
انگورها قرار دادیم و چشمه‌هایی در آن جاری ساختیم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
کلمه اعناب جمع عنب است که هم بر
درخت انگور اطلاق می‌شود و هم بر
میوه آن.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات
قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «عِنَب»، ج۳، ص۲۵۵.
