است.
» آمده است.
به معنای پرسش و اطاعت آمده است.
پس
عِبادَت همان فرمان‌بری و پرستش و اطاعت خداست، خواه در امور زندگی و خواه در اعمال تقرّبی، و آن‌کس که نحوه زندگی خود را طبق فرامین حق تنظیم کرده
عبد خدا و بنده خداست، هر قدر در این راه بیشتر رود
عبادت او حقیقی‌تر است و بالعکس.
می‌شود گفت: بهترین ترسیم آن قول
حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) است که فرمود:
(قُلْ اِنَّ صَلاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیایَ وَ مَماتِی لِلَّهِ رَبِّ) (بگو: «
نماز و تمام
عبادات من، و زندگى و
مرگ من، همه براى خداوندى است كه
پروردگار جهانيان است.)
«
عبد» و «
عباد» اغلب در بنده خدا بودن به کار می‌رود و «
عبد-
عبید» در
بنده و
برده انسان بودن.
از این کلمه موارد زیادی در «نهج البلاغه» آمده است.
