عُکاظ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عُکاظ (به ضم عین) از
واژگان نهج البلاغه بازار معروف عرب که در بیابانی میان
نخله و
طائف بر پا می‌شد از اول ماه
ذو القعده در آن جمع می‌شدند برای داد و ستد و نیز
تفاخر با ادب و اشعار، و آن بیست روز طول می‌کشید و اکثر در آن
چرم می‌فروختند.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد آینده
کوفه از این واژه استفاده نموده است.
عُکاظ (مثل غراب) بازار معروف عرب که در بیابانی میان نخله و طائف بر پا می‌شد از اول ماه ذو القعده در آن جمع می‌شدند برای داد و ستد و نیز تفاخر با ادب و اشعار، و آن بیست روز طول می‌کشید و اکثر در آن چرم می‌فروختند «ادیم عکاظی» یعنی چرم آن بازار.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در مورد آینده کوفه فرموده است:
«كَأَنَّي بِكِ يَاكُوفَةُ تُمَدِّينَ مَدَّ الاَْدَيمِ الْعُكَاظِيِّ، تُعْرَكِينَ بِالنَّوَازِلِ» «گویا می‌بینم تو را ای کوفه که مانند چرم بازار عکاظ گسترده شده و با شدائد و آشوب‌ها سائیده می‌شوی.»
(شرح‌های خطبه:
)
این ماده یک بار در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «عکاظ»، ج۲، ص۷۴۰.
