عُرُب – به ضم عین و راء (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عُرُب:
(عُرُباً اَتْراباً) عُرُب: جمع «عروبة» (بر وزن ضرورة) به معنی زنی است که وضع حالش حکایت از محبّتش نسبت به
همسر و مقام
عفت و پاکیش می‌کند، زیرا
«اعراب» (بر وزن اظهار) به همان معنی
آشکار ساختن است. این واژه به معنی «
فصیح و خوش‌سخن بودن» نیز می‌آید
و ممکن است هر دو معنی، در
آیه جمع باشد.
آیه می‌گوید: «همسرانی که به همسرشان
عشق می‌ورزند و خوش‌زبان و فصیح و هم‌سن و سالند.»
(عُرُباً اَتْراباً)
به موردی از کاربرد
عُرُب در
قرآن، اشاره می‌شود:
(عُرُباً اَتْراباً) (زنانی که تنها به همسرشان عشق می‌ورزند و خوش زبان و فصیح و هم‌سن و سالند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
کلمه عرب جمع عروب است و عروب به معنای زنی است که به شوهرش عشق می‌ورزد و یا حداقل او را دوست بدارد و در برابرش ناز و کرشمه داشته باشد و کلمه
اتراب جمع ترب -به کسره تاء و سکون راء- به معنای مثل است، می‌فرماید: ما زنان بهشتی را امثال یکدیگر کردیم و یا از نظر سن و سال، هم سن شوهرانشان کردیم.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «عُرُب»، ج۳، ص۱۳۳.
