عُروة: به معنی «دستگیره» (دستگیره سطل و کوزه و مانند آن) است. همان‌طور که گرفتن یک ظرف وقتی اطمینان‌بخش است که دستگیره آن گرفته شود، سعادت حقیقی وقتی استقرار می‌یابد که شخص به خداایمان داشته باشد.
این آیه می‌گوید: «کسی که روح خود را تسلیم خدا کند در حالی که نیکوکار باشد به دستگیره محکمی (عُروة الوثقی) چنگ زده (و به تکیه‌گاه محکمی تکیه کرده است)... .» چنگ زدن به دستگیره محکم تشبیه لطیفی از این حقیقت است که انسان برای نجات از قعر درّه مادیگری و ارتقاء به بلندترین قلّه‌های معرفت و معنویت و روحانیت نیاز به یک وسیله محکم و مطمئن دارد این وسیله چیزی جز ایمان و عمل صالح نیست، غیر آن همه پوسیده و پاره شدنی و مایه سقوط و مرگ است. در روایات آمده است که منظور از (عُرْوَةُ الوثْقی) دوستی اهل بیت (علیهم‌السّلام) یا دوستی آل محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) یا امامان از فرزندان حسین (علیه‌السّلام) است ولی این تفسیرها بیان مصداق‌های روشن است و منافات با مصادیق دیگری همچون توحید و تقوا و مانند آن ندارد. در سوره بقره آیه ۲۵۶
(کسی که روی خود را تسلیم خدا کند در حالی که نیکوکار باشد، به محکم‌ترین دستگیره چنگ زده و به مطمئن‌ترین تکیه‌گاه، تکیه کرده است و عاقبت همه امور به سوی خداست.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: جمله (وَ اِلَی اللَّهِ عاقِبَةُ الْاُمورِ) در مقام تعلیل جمله (فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقی) می‌باشد، چون این جمله (دستاویز محکم) استعاره تمثیلی، از نجات و رستگاری است، می‌گوید برای این به چنین دستاویزی چنگ زده، که منتهی به خدایی است، که وعده چنین نجات و فلاحی را داده است.
