• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عُدْوَه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: عُدْوَة (لغات‌قرآن).


عُدْوَه (به ضم عین و سکون دال) از واژگان قرآن کریم به معنای کنار بیابان و دره است.



عُدْوَه به معنای کنار بیابان و دره است. «العدوة: شاطی‌ء الوادی و جانبه».


(اِذْ اَنْتُمْ‌ بِالْعُدْوَةِ الدُّنْیا وَ هُمْ‌ بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوی‌ وَ الرَّکْبُ اَسْفَلَ مِنْکُمْ) یعنی «آنگاه که شما در کناره نزدیک‌تر و آنها در کناره دورتر بودند و کاروان پائین از شما بود.» مراد نزدیکی و دوری نسبت به مدینه است چنانکه گفته‌اند.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۳۰۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۵۴.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۸۴.    
۴. انفال/سوره۸، آیه۴۲.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۹۱.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۱۱۹.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۸۳۹.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۲۲۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عُدْوة»، ج۴، ص۳۰۸.    






جعبه ابزار