• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عَرْو (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





عَرْو (به فتح عین و سکون راء) از واژگان قرآن کریم به معنای رسیدن است. این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند: عُرْوَة (به ضم عین و سکون راء و فتح واو) به معنای دستگیره و دستاویز و اصل آن به معنای تعلق است. فعل اعتری یک بار و عروه دو بار در قرآن مجید آمده است.



عَرْو به معنای رسیدن است. در اقرب الموارد آمده: «عَرَا فُلَاناً اَمْرٌ: اَصَابَهُ- اعْتَرَی‌ فُلَاناً اَمْرٌ: اَصَابَهُ»


(اِنْ نَقُولُ اِلَّا اعْتَراکَ‌ بَعْضُ آلِهَتِنا بِسُوءٍ) این آیه جواب قوم هود است که به آن حضرت گفتند: «جز این نگوئیم که بعضی از خدایان ما به تو آسیبی رسانده است.»
اصل آن به معنی تعلق است در نهج البلاغه خطبه اول درباره شیطان آمده: «اعْتَرَتْهُ‌ الْحَمِیَّةُ.» «حمیت به او متعلق شد و رسید.»


عُرْوَة به معنای دستگیره و دستاویز است. عروه آفتابه و دلو معلوم است اصل آن چنانکه در مجمع البیان تصریح شده به معنی تعلّق است. در اقرب الموارد گفته: «العروة مِنَ الدَّلْوِ وَ الْکُوزِ: الْمَقْبِضُ اَیْ اُذُنُهُمَا و کل ما یؤخذ بالید من حلقة فَهُوَ عُرْوَةٌ».
(فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ‌ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقی‌) (...كسى كه به طاغوت [بت و شيطان، و هر موجود طغيانگر] كافر شود و به خدا ایمان آورد، به محكم‌ترين دستگيره چنگ زده است...)
(وَ مَنْ یُسْلِمْ وَجْهَهُ اِلَی اللَّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ‌ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقی‌) (كسى كه روى خود را تسليم خدا كند در حالى‌كه نيكوكار باشد، به محكم‌ترين دستگيره چنگ زده...)
در این دو آیه ایمان به خدا و توجّه به خدا توام با نیکوکاری، چنگ زدن به دستگیره محکم نامیده شده در آیه اول قید «لَا انْفِصامَ لَها» نیز ذکر شده. حقّا که ایمان به خدا و توجه به خدا با نیکوکاری، دستگیره محکمی است که قطع شدن ندارد، این کلمه فقط دو بار در قرآن مجید آمده است. جمع عُروَه عُرَی است.


فعل اعتری یک بار و عروه دو بار در قرآن مجید آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۳۳۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۶۲.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۸۸.    
۴. شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ج۳، ص۵۳۴.    
۵. هود/سوره۱۱، آیه۵۴.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۳۰۱.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۴۴۰.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۵۷.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۷۷.    
۱۰. نهج البلاغه، تحقیق الحسون، خطبه ۱، ص۹.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۳۰.    
۱۲. شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ج۳، ص۵۳۵.    
۱۳. بقره/سوره۲، آیه۲۵۶.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۲.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۳۴۴.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۵۲۶.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۳۱.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۱۵.    
۱۹. لقمان/سوره۳۱، آیه۲۲.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۱۳.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۳۰.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۳۴۴.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۰۲.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۱۸۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عَرْو»، ج۴، ص۳۳۶.    






جعبه ابزار