عَتُدَ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَتُدَ و
عَتَاد (به قتح عین و تاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آماده شدن است.
از این ماده دو مورد در «
نهج البلاغه» آمده است.
عَتُدَ و
عَتَاد به معنای آماده شدن آمده است. «
عَتُدَ الشيءُ عَتَاداً: تهیّا»
اعتاد: آماده کردن.
عتید: آماده.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره دنیا فرموده است:
«خَيْرُها زَهيدٌ، وَ شَرُّها عَتيدٌ» «
خیر آن کنار شونده و شرّش آماده است»
به منذر بن جارود عبدی که از حاکمانش بود و در کار خود خیانت کرد نوشته است:
«أَنْتَ فيَما رُقّيَ إِلَيَّ عَنْكَ لا تَدَعُ لِهَواكَ انْقيَاداً، وَ لا تُبْقي لاِخِرَتِكَ عَتاداً، تَعْمُرُ دُنْياكَ بَخَرابِ آخِرَتِكَ» «آن‌طوری که به من نوشته شده: اطاعت
هوای نفس را ترک نمی‌کنی، و برای آخرتت آماده‌ای نمی‌گذاری»
«عتاد» چیز آماده شده، ظاهراً مصدر از برای مفعول است.
از این ماده دو مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «عتد»، ج ۲، ص ۷۰۰.
