عَبْقَری (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَبْقَری (به فتح عین و قاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای بالش‌های نیکو است. این کلمه یک بار در
قرآن کریم آمده است.
عَبْقَری در
مجمع البیان فرموده: عبقری بالش‌های نیکوست و آن اسم جنس و مفردش عبقریّه است، ابوعبیده گفته: هر بساط عبقری است و هر آنچه در وصفش مبالغه شود به عبقر نسبت داده شود و آن شهری است که در آن بساط‌های نیکو درست می‌شد.
در
اقرب الموارد از جمله معنای آن گفته: نوعی از بساط فاخر است که در آن رنگ‌ها و نقش‌ها باشد.
در
النهایه،
مفردات،
الصحاح، اقرب الموارد و غیره آمده: به زعم
عرب عبقر موضعی است برای
جنّ، هر چیز نادر و کمیاب را بدان نسبت می‌دهند.
لبید گفته:
| و من قاد من اخوانهم و بنیهم | | کهول و شبّان کجنّة عبقر |
| | |
«جنّة» در شعر جمع جنّ است ولی بعید است که نظر قرآن روی زعم عرب باشد.
(مُتَّکِئِینَ عَلی رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَ عَبْقَرِیٍ حِسانٍ) «تکیه می‌کنند به فرش‌های سبز و بالش‌های مخصوص و نیکو.»
ظهور آیه نشان می‌دهد که مراد از آن بساط و بالش بخصوصی است.
این کلمه بیشتر از یک مورد در قرآن مجید نیامده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عبقری»، ج۴، ص۲۸۸.
