• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عموم و خصوص

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اصطلاح جامع مباحث مشترک و اختصاصی هر یک از عموم و خصوص را عموم و خصوص گویند.


تعریف عموم و خصوص، هر کدام در جای خود جداگانه ذکر شده است.

درباره علت به وجود آمدن اصطلاح «عموم و خصوص» چنین گفته شده است:
۱. سیره علما این است که مباحث عموم و مباحث خصوص را زیر عنوان «عموم و خصوص» می‌آورند؛
۲. وجود مباحث مشترک نیز علتی دیگر برای اخذ اصطلاح «عموم و خصوص» است؛
۳. مباحث «عام و خاص» و «عموم و خصوص» در کتاب‌های اصولی، به علت رابطه نزدیک میان آنها از هم تفکیک نشده و در بسیاری از موارد این دو اصطلاح به جای هم به کار رفته است، هر چند «عموم و خصوص»؛ بیشتر در مورد معنا و مفهومی که عمومیت یا خصوصیت دارد به کار می‌رود و «عام و خاص»؛ بیشتر در مورد لفظ آنها استعمال شده است.
[۱] سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۲، ص۱۳۴۳.    
[۲] خضری، محمد، اصول الفقه، ص۱۷۲.
[۳] اسنوی، عبد الرحیم بن حسن، التمهید فی تخریج الفروع علی الاصول، ص۲۹۷.
[۴] زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، اصول الفقه، ج۲، ص۱۹۵.
[۵] آذری قمی، احمد، تحقیق الاصول المفیدة فی اصول الفقه، ج۱، ص۲۰.    
[۶] فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۱، ص۴۵۰.    
[۷] خویی، ابوالقاسم، محاضرات فی اصول الفقه، ج۱، ص۷.    
[۸] محمدی، ابوالحسن، مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه، ص۸۲.
[۹] عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج۱، ص۵۰۴.    
[۱۰] میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمد حسن، قوانین الاصول، ج۱، ص۱۹۲.    
[۱۱] مشکینی، علی، تحریر المعالم، ص۹۷.
[۱۲] حلی، حسن بن یوسف، مبادی الوصول الی علم الاصول، ص۱۲۰.    
[۱۳] نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۱، ص۴۴۰.    


عام؛ خاص.

۱. ↑ سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۲، ص۱۳۴۳.    
۲. ↑ خضری، محمد، اصول الفقه، ص۱۷۲.
۳. ↑ اسنوی، عبد الرحیم بن حسن، التمهید فی تخریج الفروع علی الاصول، ص۲۹۷.
۴. ↑ زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، اصول الفقه، ج۲، ص۱۹۵.
۵. ↑ آذری قمی، احمد، تحقیق الاصول المفیدة فی اصول الفقه، ج۱، ص۲۰.    
۶. ↑ فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۱، ص۴۵۰.    
۷. ↑ خویی، ابوالقاسم، محاضرات فی اصول الفقه، ج۱، ص۷.    
۸. ↑ محمدی، ابوالحسن، مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه، ص۸۲.
۹. ↑ عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج۱، ص۵۰۴.    
۱۰. ↑ میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمد حسن، قوانین الاصول، ج۱، ص۱۹۲.    
۱۱. ↑ مشکینی، علی، تحریر المعالم، ص۹۷.
۱۲. ↑ حلی، حسن بن یوسف، مبادی الوصول الی علم الاصول، ص۱۲۰.    
۱۳. ↑ نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۱، ص۴۴۰.    


فرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۵۹۲، برگرفته از مقاله «عموم و خصوص».    




جعبه ابزار