عمرو بن احمر باهلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالخطاب عمرو بن احمر باهلی (حدود
۲۸-
۷۵ق)، از شاعران اسلامی، فصیح و برتر از شاعران زمان خودش در
قرن اول هجری قمری بود.
ابوالخطاب عمرو بن احمر بن عمرّد بن عامر بن عبدشمس، از باهله
نجد بود.
حدود پانزده سال پیش از
اسلام متولد شد و چون اسلام را دریافت، بدان گروید و در جنگ روم به همراه
خالد بن ولید شرکت کرد و یکی از چشمانش در آن نبرد آسیب دید، از اینرو در
شام فرود آمد و سپس به جزیره رفت و در آنجا سکنی گزید.
عمرو را یکی از شاعران اسلامی،
فصیح و برتر از شاعران زمان خودش بر شمردهاند.
وی در اشعار خود
عمر (خلافت
۱۳-
۲۳ق)،
عثمان (خلافت ۲۳-
۳۵ق)،
علی (علیهالسّلام) (خلافت ۳۵-
۴۱ق) و خالد بن ولید را مدح، اما
یزید بن معاویه (حکومت
۶۰-
۶۴ق) را هجو کرده است. چون خبر بدو رسید به تعقیب عمرو پرداخت، عمرو نیز گریخت.
برخی از شاعران چون
ابوتمام،
جاحظ،
ابن قتیبه،
مبرّد و
ابن درید به اشعارش استشهاد کردهاند.
ابن قتیبه مینویسد که وی پس از نود سال زندگی بر اثر بیماری زرد آب درگذشت.
برخی نیز بر آناند که وی تا زمان حکومت
عبدالملک بن مروان (
۶۵-
۸۶ق) زنده بود
و در نهایت پس از سال ۷۵ق درگذشت.
مجموعه اشعار وی در دیوانی گردآوری شده است.
در تاریخ وفاتش اختلاف است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۷۶-۵۷۷، برگرفته از مقاله «عمرو باهلی».