عمر بن محمد بجیری سمرقندی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بُجَیْری، عمربن محمد بن بجیربن حازم همدانیِ سمرقندی،
حافظ و
محدث ماوراءالنهر است.
در ۲۲۳ متولد شد.
اصلش از خَشوفَغْن (بعدها رأس القنطره)، از روستاهای سمرقند بود
و از خانواده
علما و محدّثان.
پدرش، که از محدّثان کثیرالسفر در طلب
حدیث بود، او را به تحصیل
علم حدیث تشویق کرد
و نخستین بار بجیری از او حدیث شنید.
سپس برای کسب علم ابتدا به
خراسان و پس از آن، به
بصره ،
کوفه ،
شام ،
مصر و
حجاز سفر کرد و از
مشایخ آن نواحی سودها برد.
از جمله استادان او، عیسی بن حَمّاد زُغْبَه، بشربن مُعاذ عَقَدی، عمربن علی الفَلاّس، احمدبن عبده الضَّبیّ، محمدبن معاویه و دیگر مشایخ این طبقه بوده اند.
بسیاری از وی
روایت کرده اند.
ذهبی او را در روایت حدیث
صادق شمرده و، پس از نقل حدیثی از او، گفته است که فقط بجیری این حدیث را
نقل کرده است.
ابوسعید ادریسی ، علمِ بجیری و دقّت او را در ثبت
احادیث ستوده و گفته است که برای استماع حدیث،
سفر میکرد.
او در ۳۱۱، در ۸۸ سالگی، درگذشت.
از آثار اوست: الجامع الصحیح، که سبک
صحیح بخاری (تخریج احادیث صحیح بخاری) است، کتاب التفسیر (هیچیک از این دو کتاب
چاپ نشده است).
سمعانی کتاب الجامع الصحیح بجیری را در نَسَف (نخشب) شنیده است.
در کشف الظنون از کتابهای بجیری نام برده نشده ولی
بغدادی به کتابهای او اشاره کرده است.
(۱) ابن اثیر،
اللباب فی تهذیب الانساب، بغداد.
(۲) ابن عساکر، مختصرتاریخ دمشق، لاِ بن منظور، چاپ ابراهیم صالح، دمشق ۱۴۰۹/۱۹۸۹، ص۱۴۳.
(۳) ابن عماد، شذرات الذهب، بیروت.
(۴) ابن کثیر، البدایه و النهایه
فی التاریخ، قاهره ۱۳۵۱/۱۹۳۲.
(۵) ابن ماکولا، الاکمال
فی رفع الارتیاب عن المؤتلف و المختلف
فی الاسماء والکنی و الانساب، چاپ عبدالرحمن بن یحیی معلمی یمانی، بیروت.
(۶) اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون، بیروت ۱۹۵۱.
(۷) اسماعیل بغدادی، هدیه العارفین، بیروت ۱۹۵۱.
(۸) محمدبن احمد ذهبی، سیراعلام النبلاء، بیروت ۱۴۰۲ـ۱۴۰۹/۱۹۸۲ـ۱۹۸۸.
(۹) محمدبن احمد ذهبی، کتاب تذکره الحفاظ، مکه ۱۳۷۴.
(۱۰) خیرالدین زرکلی، الاعلام، بیروت ۱۹۸۶.
(۱۱) عبدالکریم بن محمد سمعانی، الانساب، چاپ عبداللّه عمرالبارودی، بیروت ۱۴۰۸.
(۱۲) عمررضا کحاله، معجم المؤلفین، بیروت (تاریخ مقدمه ۱۳۷۶).
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «عمر بن محمد بجیری سمرقندی»، شماره۵۱۶.