علی بن امیه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن امیة بن ابی امیه کاتب، از شاعران و کاتبان خلفای عباسی در
قرن سوم هجری قمری بود.
علی بن امیة بن ابی امیه عمرو کاتب، از خاندان ابوامیه، خاندانی درباری بودند که در دستگاه
خلافت عباسی به کتابت اشتغال داشتند.
امیه کاتب
مهدی عباسی (خلافت
۱۵۸-
۱۶۹ق) در دیوان بیت المال، دیوان رسائل و دیوان خاتم بود.
پسرانش
محمد و علی هر دو کاتب و
شاعر بودند، اما اشعار علی را اندک و غیرمشهور گفته‌اند.
آل امیه در
بغداد سکونت داشتند و
عمر میدانی، از خوانندگان معروف آن دوره همسایه و همنشین محمد و علی بود.
پسر علی،
ابوحشیشه محمد طنبوری هم از خوانندگان و نوازندگان مشهور آن دوره بود که گفته شده با آنکه سن کمی داشت، اما در حضور
مامون (خلافت
۱۹۸-
۲۱۸ق) به آوازخوانی پرداخته
و در اردوکشی مامون به سرزمین‌های غربی خلافت همراه او بوده است.
علی به خدمت
ابراهیم بن مهدی عباسی و
فضل بن ربیع در آمد
و مدتی کاتب فضل (م
۲۰۸ق) بود.
به گفته ابن ندیم، مجموعه اشعار وی صد ورقه بوده است.
تاریخ درگذشت او گزارش نشده، اما با توجه به اینکه پسرش در حدود
۲۵۰ق درگذشته،
به احتمال زیاد در اوایل
قرن سوم وفات یافته باشد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۴۹-۵۵۰، برگرفته از مقاله «علی کاتب».
