علی بن مهدی کسروی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن مهدی کسروی اصفهانی (م پیش از
۲۸۹ق)،
شاعر، نحوی،
متکلم،
فقیه شافعی مذهب و مؤلف کتاب‌هایی در علوم مختلف در
قرن سوم هجری قمری در
اصفهان بود.
ابوالحسین (ابوالحسن) علی بن مهدی بن علی بن مهدی کسروی اصفهانی طبری نحوی، او را اصفهانی
و از فقیهان شافعی مذهب شمرده‌اند.
کسروی از شاگردان بنام
ابوالحسن اشعری بود
و علم کلام را نزد او آموخت. وی معلم پسر
علی بن یحیی بن منجم بود
و از پدرش
جاحظ،
محمد بن منصور زاج و دیک الجن عبدالسلام حمصی (م
۲۳۵ق) روایت کرده است. علی بن یحیی بن منجم،
ابوعلی کوکبی و سعید بن هاشم طبرانی از او روایت کرده‌اند.
علمای
اهل‌سنت او را ادیبی نکته سنج، آشنا
و مطلع به
کتاب العین خلیل بن احمد و همچنین شاعر، نحوی، متکلمی زبردست
و مؤلف کتاب‌های فراوان در علوم مختلف معرفی کرده
و گفته‌اند: ابوالحسن کسروی ابتدا به
هارون بن علی بن یحیی ندیم ادبیات آموخت
و سپس به
ابونجم بدر معتضدی که از موالی
معتضد عباسی (خلافت
۲۷۹-۲۸۹ق) بود، پیوست
و از سال
۲۸۳ تا سال ۲۸۹ق والی اصفهان گردید
و سرانجام در دوره همین خلیفه
و در سال مرگ همو درگذشت.
آثار او عبارت‌اند از:
الاعیاد و النواریز، مراسلات الاخوان
و محابات (مجاوبات) الخلان
مناقضات من زعم انه لاینبغی ان یقتدی القضاة فی مطاعمهم بالائمه
الخلفاء (این کتاب را به کسروی کاتب هم نسبت داده‌اند)، الخصال که در آن اشعار، امثال
و حکم را گرد آورده بود
و تاویل الاحادیث، المشکلات الوارده فی الصفات.
• پژوهشگاه فرهنگ
و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۵۱، برگرفته از مقاله «علی کسروی».
