علی بن مبارک لحیانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالحسن علی بن مبارک لحیانی (م حدود
۲۱۰ق)، از علمای
علم لغت قرن دوم و سوم هجری قمری بود.
ابوالحسن علی بن حازم (مبارک)
لحیانی خُتَّلی بغدادی، چون از
قبیله بنی لحیان بن هذیل بود و یا به دلیل ریش بلندی که داشت،
لحیانی نامیده شد.
برخی از معاصران هم او را از اهالی خُتَّل
ماوراءالنهر شمردهاند.
ختلی از علمای علم لغت بود و با
ابن سکیت مباحثاتی داشت و از محضر اساتیدی مانند
کسائی،
فراء،
احمر،
ابوزید نحوی،
ابوعمرو شیبانی و
اصمعی بهره گرفت و
ابوعبید قاسم بن سلام از جمله کسانی است که از او علم آموخت. کتاب النوادر اثر مشهور اوست که این کتاب را بر کسائی قرائت کرد.
کتاب الامثال اثر دیگر اوست.
لحیانی در حدود ۲۱۰ق درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۵۳، برگرفته از مقاله «علی
لحیانی».