علی بن مبارک
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالحسن علی بن مبارک احمر (م
۱۹۴ق)،
ادیب، خطیب، نحوی و
شاعر قرن دوم هجری قمری بود.
ابوالحسن علی بن مبارک احمر نحوی بغدادی کوفی، از یاران و شاگردان برجسته
کسائی در
نحو بود.
اسحاق ندیم و
سلمة بن عاصم نزد وی به فراگیری دانش پرداخته‌اند. گویند که او در آغاز از نگهبانان کاخ
هارون الرشید (خلافت
۱۷۰-
۱۹۳ق) بود و سپس به توصیه کسائی، تربیت فرزندان رشید را برعهده گرفت.
احمر از علمای
کوفه و فردی بی‌نظیر بوده و برخی او را از کسائی برتر دانسته‌اند.
او از هوش و ذکاوت بالایی برخوردار بود و علاوه بر محفوظات دیگر، چهل هزار بیت از شواهد نحو را از حفظ داشت.
او را ادیب، خطیب،
نحوی،
سخاوتمند، راستگو،
حریص
و شاعر خوانده‌اند. او اشعار اندکی سروده است.
احمر همچنین با معاصر خود
سیبویه در
بغداد مناظره کرد.
او انسانی سرمایه‌دار و دارای خدمه بود
و سرانجام در سال ۱۹۴ق در راه
مکه درگذشت. زمان فوتش را مختلف آورده‌اند.
دو اثر کتاب التصریف و یقین البلغاء یا تفنّن البلغاء نوشته اوست.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۲۷-۵۲۸، برگرفته از مقاله «علی احمر».
