علی بن عباس غفورزاده اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن عباس غفورزاده اصفهانی، از شعرا و ادبای معاصر اصفهان بوده است.
علی غفورزاده ورنوسفادرانی متخلّص به «قیام» فرزند عباس، شاعر و ادیب معاصر
اصفهان بوده است. او در آذرماه ۱۳۰۶ش در محلّه «زاغ آباد» ورنوسفادران سِدِه (خمینی شهر فعلی) ماربین متولّد شده، تحصیلات ابتدائی را در دبستان اسلامی سده و دوره متوسطه را در آموزشگاه‌های شبانه اصفهان به پایان رسانیده و بعدا در کارخانجات اصفهان وارد کار شد. در کودکی لب به سرودن
شعر گشوده و در انجمن‌های ادبی پروانه و کمال و سعدی و صائب شرکت می‌کرده است. او شاعری عارف مسلک بوده و برخی از اشعارش در مجلات و روزنامه‌های اصفهان به چاپ می‌رسید. شعر زیر از اوست:
"دلبرا در آتش عشق تو می‌سوزم هنوز ••• شمع شد خاموش و من شمع شب افروزم هنوز"
"سرد شد بزم جهان خورشید افتاد از شرار بی وفا ••• من در تب عشق تو می‌سوزم هنوز".
وی در آذرماه ۱۳۷۲ش در اصفهان وفات یافته و در صحن
امامزاده سیّدمحمّد خمینی شهر مدفون شد.
فضل‌اللّه خان اعتمادی خوئی نیز سروده است:
"«قیام کرد اجل ناگهان بمرگ قیام که بود ادیب و محب علی بنام علی»".
کتب زیر از تالیفات اوست:
۱. «صبح امید قیام»، مطبوع؛
۲. «نوروز و جمشید»، مطبوع؛
۳. «قیام علی»؛
۴. «قیام حسین»، مطبوع؛
۵. «سرود کوهستان»، (دو بیتی به لهجه محلّی) مطبوع؛
۶. «دیوان اشعار»، متجاوز از سه هزار بیت؛
۷. «درس زندگی و ترانه‌های دل» یا «غوغای عشق»؛
۸. «کلمات قصار و منشات»؛
۹. «باشکوه‌ترین روز تاریخ»، به نظم و نثر؛
۱۰. «آسمان و زمین»، مثنوی مطبوع؛
۱۱. «شاهکار قیام».
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۵۲۲.
