شیخ علی بن زین العابدین یزدی حائری یکی از علمای شیعه بود، او از صاحبان فضل و علم و ادب و در کسب علم بسیار تلاش‌گر و موفق بود. وی برای آموختن علوم دینی و معارف اسلامی به کربلای معلا مهاجرت نمود و به همین سبب او را حائری می‌نامند.
او در یکی از روستاهای اردکان یزد در خانواده‌ای مذهبی و و مومن به دنیا آمد و دروس اولیه را در مدرسه‌ای در روستای بارجین آموخت. پس از چند سالی او جهت آموختن علوم دینی و معارف اسلامی به کربلای معلا مهاجرت نمود و به همین سبب او را حائری می‌نامند زیرا کربلای معلیحائر الحسینی نیز نامیده می‌شود.
شیخ علیحائری پس از کسب مدارج علمی صاحب کرسی تدریس شد و در محضر او شاگردان زیادی تلمذ نمودند. عده‌ای از شاگردانش از او اجازه روایت گرفتند، از جمله سید شمس‌الدین محمود حسینی مرعشی نجفی پدر علامه شهاب‌الدین حسینی مرعشی نجفی، علامه علی بن اسماعیل الکرمانی الواعظ، صاحب انیس الانام و علماء بزرگ دیگر.... او از صاحبان فضل و علم و ادب بود و در کسب علم بسیار تلاش‌گر و موفق بود. ایشان مدرسه علمیه و کتابخانه بزرگی تاسیس کردند که کتب مختلفی در زمینه علوم فقه، اصول، کلام، حدیث، ادبیات و... در آنجا جمع بود. نوشته‌اند عالم هم عصر او آقا بزرگ تهرانی اکثر اوقاتش را در این کتابخانه مشغول مطالعه بوده است.
