نام او در منابع مشهور و متقدم، در شمار شهیدان کربلا دیده نمی‌شود. ولی در مقتل منسوب به ابومخنف آمده است که پس از پیوستن حرّ بن یزید ریاحی و فرزندش در روز عاشورا به امام حسین علیه السلام، حرّ از فرزندش خواست تا بر آن گروه ستمگر حمله کند و حسین را یاری نماید. آن جوان حمله برد و هفتاد تن از نیروهای دشمن را به هلاکت رساند و سرانجام به شهادت رسید. حرّ از شهادت او شادمان گردید و خدا را سپاس گفت.
برخی دیگر نوشته‌اند که علی بن حرّ نخست جزو سپاهیان ابن سعد بود. پس از آن‌که پدر و عمویش به امام حسین پیوستند و شهید شدند، او نیز نزد امام آمد و پس از توبه و اظهار ندامت، اجازه میدان خواست. امام علیه السلام او را دعا کرد و اذن داد. علی به میدان رفت و پس از کشتن تنی چند از نیروهای دشمن، به فیض شهادت نائل آمد.
