علی بن جبله عکوک (رویداد‌های‌تاریخ‌اسلام‌ترمانینی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالحسن علی بن جبله معروف به عَکَوّک، یکی از
ابنای یمن و از شعرای قرن سوم قمری بود که اشعارش بیشتر در مدح امیران و فرماندهان عباسی بود. او سرانجام به
سال ۲۱۳ ق در
بغداد درگذشت.
ابوالحسن علی بن جبلّة بن عبدالله (ابن مسلم)، ملقّب به عکوَّک بود. او را به جهت این که کوتاه و چاق بود، «عکوَّک» می‌خواندند. اصل او از «ابناء» است. ابناء نامی است که بر فرزندانِ سربازانی اطلاق می‌شود که
خسرو انوشیروان به
یمن گسیل داشت تا حبشیان را از آن جا بیرون کنند. آنها پس از بیرون راندن حبشیان، در یمن ماندگار شدند.
عکوّک شاعری زیباکلام و سخنوری مدیحه‌سرا بود. اشعار او اکثراً در مدح
ابودُلَف،
قاسم بن عیسای عجلی و
ابوغانم بود. ابوغانم و ابودلف از بزرگان دستگاه و دولت
عباسیان و از سخاوتمندان بودند. عکوّک در مدح آن دو، راه افراط پیش گرفت و آنها را از تمام مردم برتر دانست. عکوّک در ۵۳ سالگی در بغداد درگذشت.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۴۷۷.
