ابو الحسن، علی بن ابراهیم بن هاشم قمی، از روات بزرگ شیعه در قرن سوم هجری است. او از یاران امام حسن عسکری علیه‌السّلام و از مشایخ معتبر ثقة الاسلام کلینی به شمار می‌آید.
علی در آغوش گرم خانواده‌ای مؤمن و علاقه‌مند به خاندان عصمت و طهارت به دنیا آمد. پدر او از راویان بزرگ شیعه است. وی از همان دوران کودکی در محضر پدر شروع به فراگیری معارفمحمد و آل محمد صلوات‌الله‌علیهم کرد و از بسیاری از روات و مشایخ شیعه روایت شنید و خود نیز یکی از روات معتبر و سرشناس شهر قم شد.
شیخ عباس قمی در کتاب الکنی و الالقاب درباره مقام و منزلت ابراهیم بن هاشم پدر علی بن ابراهیم می‌فرماید: «وی از برجسته‌ترین و بزرگ‌ترین شخصیت‌های روایی شهر قم می‌باشد. او اولین کسی بود که روایات اهل کوفه را در شهر قم رواج داد و در حقیقت او شیخقم و چهره سرشناس آنان می‌باشد».
علی ابن ابراهیم قمی یکی از برجسته‌ترین و معتبرترین روات شیعه به شمار می‌آید. حدود ۷۱۴۰ روایت در مجموعه‌های روایی بزرگ شیعه از او نقل شده که ۶۲۱۴ روایت آن را از پدر خود ابراهیم بن هاشم روایت کرده است. وی از احترام خاصی نزد علما و فقهای شیعه برخوردار است و مرحوم کلینی در کتاب کافی بسیاری از روایات خود را به او مستند می‌سازد. او جزء اولین راویان بزرگ حدیث در شهر قم می‌باشد و فقهای شیعه او را استاد مشایخقم و از بزرگ‌ترین چهره‌های آن شهر می‌دانند.
نجاشی در باره او می‌فرماید: «علی بن ابراهیم شخصیتی مورد اطمینان در نقل روایات و دارای ایمانی ثابت و استوار است و مورد اعتماد و دارای عقیده و مذهبی صحیح می‌باشد. او روایات فراوانی را از مشایخ شیعه شنیده و نقل کرده است.»
مرحوم طبرسی می‌فرماید: «علی بن ابراهیم از بزرگ‌ترین راویان شیعه است که در عصر امام حسن عسکری علیه‌السّلام زندگی می‌کرده و محمد بن یعقوب کلینی در کتاب کافی بسیار از او روایت نقل می‌کند.»
