«علی» صفت مشبهه از «علو» به معنای بلندی و والایی است و در امور حسی، اعتباری و معنوی به کار می‌رود و استعمال آن درباره قرآن به خودی خود می‌تواند به معنای «بلندمرتبه» و «شریف» باشد؛ ولی با توجه به ظرف‌هایی که در آیه مذکور آمده (فی‌ام الکتاب لدینا) این علو و برتری، یا به لحاظ مقام معنوی و حقیقت قرآن است که در لوح محفوظ و نزد خدای متعال است، و یا به جهت برتری قرآن و علو مرتبه آن نسبت به همه کتاب‌های آسمانی که همه آن‌ها را نسخ کرده و در بالاترین مرحله اعجاز قرار گرفته است.
