عَلْقَم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَلْقَم (به فتح عین و قاف) از
واژگان نهج البلاغه به معنای حنظل یا حنظلی که تلخی‌اش شدید است و هر شی‌ء تلخ است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره نگرفتن
حقّ خود از این واژه استفاده نموده است.
عَلْقَم به معنای حنظل یا حنظلی که تلخی‌اش شدید است و هر شی‌ء تلخ است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره نگرفتن حقّ خود فرموده است:
«وَأَغْضَيْتُ عَلَى القَذَى، وَشَرِبْتُ عَلَى الشَّجَا، وَصَبَرْتُ عَلَى أَخْذِ الكَظَمِ،وَعَلىْ أَمَرَّ مِنْ طَعْمِ العَلْقَمِ.» «بر خار در چشم رفته چشم نهادم و بر
استخوان در گلو مانده آب خوردم بر فرو بردن خشم و بر تلخ‌تر از حنظل
صبر کردم.»
(شرح‌های خطبه:
)
و در همین رابطه فرموده است:
«وَجَرِعْتُ رِيقِي عَلَى الشَّجَا، وَصَبَرْتُ مِنْ كَظْمِ الغَيْظِ عَلى أَمَرَّ مِنَ العَلْقَمِ» (آب دهان فرو بردم و با خويشتن‌دارى و فرو خوردن
خشم در امرى كه از حنظل تلخ‌تر و از تيزى دم
شمشیر براى قلب دردناک‌تر بود، شكيبايى ورزيدم.)
(شرح‌های خطبه:
)
این ماده چهار بار در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «علقم»، ج۲، ص۷۴۳.
