«عطف» یکی از توابع است که از متبوعش پیروی میکند؛ و بر دو قسم است: عطف به حروف و عطف بیان. عطف به حروف یا عطفنسق، تابعی است که به کمک حروف عطف با معطوف علیه رابطه برقرار میکند؛ به دیگر سخن، تابعی است که برخی حروف میان آن و متبوعش فاصله میشوند؛ مانند: عطف «ابراهیم» بر «نوح» با حرف «واو» در آیه : (ولقد ارسلنا نوحا وابراهیم)؛ «به راستی نوح و ابراهیم را به رسالت فرستادیم».