عسکر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عسکر در اصطلاحات فقه نظامی
به معنای
لشگر می باشد.
عسکر
به فتح اول و سکون دوم که جمع آن عساکر می‌باشد از نظر لغت
به معنای
لشکر، گروه،
تاریکی شب، ارتش و سپاه و بسیار از هر چیز آمده است. در اصل لشگر بوده سپس معرّب گشته و بدین صورت در آمده است. فعل
رباعی مجرد آن «عَسْکَرَ» بر وزن فعلل و مُعسکر
به معنای «لشگرگاه» و «اردوگاه»
به کار رفته است.»
در اصطلاح نظامی، تنها لشگر است.
امیر مؤمنان (علیه‌السّلام) در پاسخ کسی که پس از
جنگ جمل گفت: چه خوب بود، برادرم زنده بود و می‌دید که
خداوند تو را چطور بر دشمنانت پیروز کرده است، فرمود:
«اهَوی اخیکَ مَعَنا؟ فَقالَ نَعَمْ، قالَ فَقَدْ شَهِدَنا وَ لَقَدْ شَهِدَنا فی عَسْکَرِنا هذا اقْوامٌ فی اصْلابِ الرِّجالِ وَ ارْحامِ النِّساءِ سَیَرْعَفُ بِهِمُ الزَّمانُ وَ یُقْوی بِهِمُ الْایْمانُ؛ آیا میل برادرت با ما بود؟ گفت: آری، فرمود: پس او در این
جنگ با ما شرکت داشته است و نیز کسانی که در صلب پدر و رحم مادرانند و هنوز قدم
به جهان نگذارده‌اند، آنها با ما در این لشگرکشی شرکت کرده‌اند و با ما در
ثواب شریکند. چون
به دنیا آیند و
ایمان ما را در دل گیرند، زمان و روزگار
به وسیله آنها پیشی می‌گیرد و ایمان و
اسلام به وجودشان توانا و قوی می‌شود.»
•
جمعی از نویسندگان، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، اصطلاحات نظامی در فقه اسلامی، ص۹۰.
