عسل (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَسَل (به فتح عین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای عسل زنبور است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در
حکمت ۳۹۰ و ... از این واژه استفاده نموده است.
عَسَل به معنای عسل زنبور آمده است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در حکمت ۳۹۰ فرموده است:
«وَالْعَسَلُ نُشْرَةٌ، وَالرُّكُوبُ نُشْرَةٌ، وَالنَّظَرُ إِلَى الْخُضْرَةِ نُشْرَةٌ» یعنی: عسل و سوار شدن و نگاه به سبزی
دوا و معالجه هستند.
(شرح‌های حکمت:
) نشرة بر وزن حمره: دوا، معالجه کننده و
شفاعت. در لغت آمده: «النُّشْرَةُ: عوذة یعالج بها المریض و المجنون»
درباره
بهشت فرموده است:
«وَيُطَافُ عَلَى نُزَّالِهَا فِي أَفْنِيَةِ قُصُورِهَا بِالاَْعْسَالِ الْمُصَفَّقَةِ، وَالْخُمُورِ الْمُرَوَّقَةِ.» «بر اهل بهشت در ساحت قصور آن عسل‌های صاف شده و خمرهای خالص، گردانده می‌شود.»
(شرح‌های خطبه:
) «صفق» به معنی صاف شدن است همچنين «روق».
این ماده سه بار در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «عسل»، ج۲، ص۷۱۸.
