عزین (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عِزین (به کسر عین) از
واژگان قرآن کریم جمع عزة به معنای گروه است. این لفظ تنها یک بار در
قرآن کریم آمده است.
عِزین جمع عِزَّة به معنی گروه است. در
اقرب الموارد گوید: «الْعِزَةُ: الْعُصْبَةُ مِنَ النَّاسِ» جمع آن عِزَی و عِزُونَ است، از
اصمعی نقل کرده گویند: «فِی الدَّارِ عِزُونَ» ای اصناف من الناس، و از
طرطوسی نقل نموده: عزون گروه‌هائی است که متفرّق بیایند.
در
مجمع البیان فرموده: «عِزُونَ جماعات فی تفرقه واحدهم عِزَةٌ».
قول
راغب اصفهانی هم همین است.
اصل عزو به نقل مجمع البیان به معنی اضافه و نسبت است و گروه‌ها به یکدیگر اضافه و منسوب می‌شوند.
(فَما لِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ • عَنِ الْیَمِینِ وَ عَنِ الشِّمالِ عِزِینَ • اَ یَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ اَنْ یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ) «چرا کفّار با نگاه خصمانه از چپ و راست گروه گروه به تو خیره شده‌اند مگر هر کدامشان طمع دارند که به بهشت پر نعمت در آیند.»
مهطع کسی است که به روی
انسان خیره شود و آن درباره نگاه خصمانه است.
این لفظ تنها یک بار در قرآن آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عِزین»، ج۴، ص۳۴۹-۴۴۸.
