عروة بن زبیر (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله عروة بن زبیر مدنی (
۲۹-
۹۴ق)،
تابعی،
فقیه، حافظ، عالم به سیره و از راویان
قرن اول هجری قمری در
مدینه بود.
ابوعبدالله عروة
بن زبیر
بن عوام قرشی اسدی مدنی، بنابر مشهور، وی در سال ۲۹ق متولد شد.
مدت نه سال در
مکه و مدتی را در
مصر زیست. از زنانی چون مادرش
اسماء، خاله‌اش
عائشه،
ام سلمه،
ام هانی و دیگران مطالبی را فراگرفته و
علم فقه را از عائشه آموخته است و نیز از پدرش
اسامة بن زید،
ابوهریره و دیگران حدیث شنیده و روایت کرده است. پسرانش
هشام،
عبدالله،
محمد و
عثمان،
صالح بن کیسان،
صفوان بن سلیم و دیگران از وی روایت کرده‌اند.
وی از طبقه دوم تابعین
مدینه است.
مورخان وی را فردی فقیه،
و حافظ، عالم به سیره،
کثیر الحدیث و از فقهای مدینه شمرده و گفته‌اند که او اولین کسی است که مغازی نوشته است.
عروه روایاتی در مورد حروف قرآن دارد. زمانی وی دچار یک نوع بیماری شد که موجب گردید یکی از پاهایش قطع شود.
سرانجام در سال ۹۴ق در ناحیه فُرع درگذشت و در همان‌جا نزدیک مدینه دفن گردید.
در تاریخ مرگ او اختلاف است.
کتاب مغازی رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اثر قلمی اوست.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۱۵، برگرفته از مقاله «
عروه مدنی».
