عر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عُرّ یا
عَرّ (به ضمّ و فتح عین) از
واژگان قرآن کریم مرضی است جلدی که سوزش و خارش دارد و به عربی جرب گویند و آن غیر از
آبله است. اصل آن به معنای عروض است و
جرب را از آن جهت عرّ گویند که به بدن عارض می‌شود. به ضرر
معرّه گویند که مثل جرب به شخص عارض می‌شود.
عُرّ مرضی است جلدی که سوزش و خارش دارد و به عربی جرب گویند و آن غیر از آبله است. اصل آن به معنی عروض است و جرب را از آن جهت عرّ گویند که به بدن عارض می‌شود. به ضرر
معرّه گویند که مثل جرب به شخص عارض می‌شود.
(فَتُصِیبَکُمْ مِنْهُمْ مَعَرَّةٌ بِغَیْرِ عِلْمٍ) «از آنها به شما ضرری برسد.»
(فَکُلُوا مِنْها وَ اَطْعِمُوا الْقانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ) «از
قربانی بخورید و قانع و کسی را که در معرض سؤال قرار گرفته
اطعام کنید.»
در
مفردات گفته: «الْمُعْتَرُّ هو المعترض للسؤال»
در
تفسیر المیزان فرموده: قانع فقیری است که به آنچه داده‌ای
قناعت کند خواه سؤال کند یا نه، معتّر آن است که پیش تو آمده و تو را قصد کرده است و از
اصول کافی از
امام صادق (علیه‌السّلام) در ضمن حدیثی نقل کرده که فرمود:
«... الْقَانِعُ الَّذِی یَرْضَی بِمَا اَعْطَیْتَهُ وَ لَا یَسْخَطُ وَ لَا یَکْلَحُ وَ لَا یَلْوِی شِدْقَهُ غَضَباً، وَ الْمُعْتَرُّ الْمَارُّ بِکَ لِتُطْعِمَهُ.»
در
قرآن مجید از این ماده فقط دو کلمه فوق آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عُرّ»، ج۴، ص۳۱۵-۳۱۶.
