• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عذار

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


موهای روییده بر استخوان بر آمده نزدیک گوش می‌باشد


عذار به معنای نخست عبارت است از موهایی که کنار صورت بر استخوان برآمده نزدیک گوش می‌رویند. بالای آن به گیجگاه (صدغ) و پایین آن به عارضان (عارضان) متصل می‌شود.
[۱] بحرانی، یوسف، الحدائق الناضره، ج۲، ص۲۲۹.    
[۲] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲، ص۱۳۹.    
از آن در باب طهارت سخن گفته‌اند.

در وضو شستن صورت واجب است. محدوده صورت از طول بین رستنگاه مو تا آخر چانه و از عرض بین انگشت شصت و میانی است.
[۳] بحرانی، یوسف، الحدائق الناضره، ج۲، ص۲۲۶.    

بدون شک، آن مقدار از عرض که خارج از گستره دو انگشت قرار می‌گیرد از قلمرو صورت بیرون است و شستن آن واجب نیست.

در عذار اختلاف شده که آیا داخل در محدوده صورت است تا شستن آن واجب باشد یا داخل نیست؟ بسیاری آن را داخل ندانسته‌اند؛
[۴] حلی، حسن بن یوسف، تذکرة الفقهاء، ج۱، ص۱۵۳.    
[۵] عاملی، محمد بن مکی، الدروس الشرعیة فی فقه الامامیة، ج۱، ص۹۱.    
[۶] حلی، مقداد بن عبدالله، التنقیح الرائع لمختصر الشرائع، ج۱، ص۷۸.    
[۷] صیمری، مفلح بن حسن، کشف الالتباس، ص۱۵۰.    
[۸] موسوی عاملی، محمد، مدارک الاحکام، ج۱، ص۱۹۸.    
بلکه این قول به مشهور نسبت داده شده است؛
[۹] بحرانی، یوسف، الحدائق الناضره، ج۲، ص۲۲۹.    
لیکن برخی آن را داخل دانسته‌اند.
[۱۰] حاشیه شرائع الاسلام، ج۱، ص۳۱.
[۱۱] عاملی جبعی، علی بن احمد، مسالک الافهام فی شرح شرائع الاسلام، ج۱، ص۳۶.    
برخی نیز بین دو دیدگاه جمع کرده و گفته‌اند: در حقیقت اختلافی وجود ندارد؛ زیرا مراد قائلان به دخول عذار در قلمرو صورت، بعض عذار است که میان دو انگشت قرار می‌گیرد و مراد قائلان به خروج آن، بعض دیگر عذار است که بین انگشتان قرار نمی‌گیرد.
[۱۲] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲، ص۱۴۵.    


واژه عذار به معنای دوم در حدیثی از رسول خدا صلّی اللّه‌ علیه و آله به کار رفته است. مفاد این حدیث، حصر سنّت ولیمه (ولیمه) در پنج چیز از جمله عذار است که به ختنه تفسیر شده است
[۱۳] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲۴، ص۳۱۰ ۳۱۱..    


۱) الحدائق الناضره؛
۲) الدروس الشرعیه؛
۳) تذکرة الفقهاء؛
۴) کشف الالتباس؛
۵) مدارک الاحکام؛
۶) التنقیح الرائع؛
۷) حاشیه شرائع الاسلام؛
۸) مسالک الافهام؛
۹) جواهر الکلام؛
۱۰) وسائل الشیعه؛

۱. ↑ بحرانی، یوسف، الحدائق الناضره، ج۲، ص۲۲۹.    
۲. ↑ نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲، ص۱۳۹.    
۳. ↑ بحرانی، یوسف، الحدائق الناضره، ج۲، ص۲۲۶.    
۴. ↑ حلی، حسن بن یوسف، تذکرة الفقهاء، ج۱، ص۱۵۳.    
۵. ↑ عاملی، محمد بن مکی، الدروس الشرعیة فی فقه الامامیة، ج۱، ص۹۱.    
۶. ↑ حلی، مقداد بن عبدالله، التنقیح الرائع لمختصر الشرائع، ج۱، ص۷۸.    
۷. ↑ صیمری، مفلح بن حسن، کشف الالتباس، ص۱۵۰.    
۸. ↑ موسوی عاملی، محمد، مدارک الاحکام، ج۱، ص۱۹۸.    
۹. ↑ بحرانی، یوسف، الحدائق الناضره، ج۲، ص۲۲۹.    
۱۰. ↑ حاشیه شرائع الاسلام، ج۱، ص۳۱.
۱۱. ↑ عاملی جبعی، علی بن احمد، مسالک الافهام فی شرح شرائع الاسلام، ج۱، ص۳۶.    
۱۲. ↑ نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲، ص۱۴۵.    
۱۳. ↑ حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲۴، ص۳۱۰ ۳۱۱..    


فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۳۵۵.    




جعبه ابزار