عتبه بیشتر عمر خود را کنار برادرش به عنوان مشاور سپری کرد و بعد از به خلافت رسیدن برادرش از یاران و حاکمان او شد. در جنگ جمل، به یاری عایشه شتافت و پس از جنگ به مدینه گریخت.
عتبه در جنگ صفین با برادرش معاویه بود و در آن‌جا با سخنان تند خود امویان را علیه حضرت علی (علیه‌السّلام) بر می‌انگیخت و آن‌ها را به خاطر این‌که انتقام جنگ بدر را از علی (علیه‌السّلام) نگرفته‌اند، سرزنش می‌کرد.
[۷]منقری، نصر بن مزاحم، ترجمه پرویز اتابکی، پیکار صفین، ص۵۵۸، تهران، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۷۰ش.
