• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عبد شمس (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




عَبد شَمس (به فتح عین و شین) یکی از مفردات نهج البلاغه پسر عبد‌مناف و جدّ اعلای بنی‌امیّه، که حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف طايفه بنی‌عبد‌شمس از این واژه استفاده نموده است.



عَبد شَمس (به فتح عین و شین) پسر عبد مناف و جدّ اعلای بنی‌امیّه است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) هتگامی که از ایشان در مورد قریش سؤال شد که تیره‌های بنی‌هاشم و بنی‌محزوم و بنی‌عبد شمس از آنها هستند فرمود: ««وَأَمَّا بَنُو عَبْدِ شَمس فَأَبْعَدُهَا رَأْياً» اما طايفه بنى‌عبد‌شمس، از همه بد انديش‌تر و بخيل‌ترند.»


این واژه فقط یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. نهج البلاغه، تصحیح الحسون، حکمت ۱۲۰، ص۷۹۹.    
۲. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین (علیه‌السّلام)، ج۱۲، ص۷۱۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «عبد شمس»، ج۲، ص۶۰۵.    






جعبه ابزار