عبدالملک بن مهلّب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبدالملک بن مهلب، از شخصیتهای خاندان
آلمهلب میباشد؛ این
خاندان، خاندانی اصالتا ایرانی منسوب به
مهلّب بن ابیصُفره بوده، که در اوایل ظهور
اسلام برآمد و لااقل تا
سده ۷قمری/۱۳میلادی امیران، وزیران، شاعران و دانشمندانی از آن برخاستند.
عبدالملک بن مهلب (۱۰۲ق/۷۲۰م)، نخست از یاران نزدیک
حجاج بن یوسف در
جنگ او بر ضد عراقیان بود
و شاید به همین سبب بود که سپس به ریاست شُرطۀ
کرمان منصوب شد، اما در سال ۸۶ق/۷۰۵م که
یزید بن مهلب از
حکومت عزل شد و به
زندان رفت، عبدالملک نیز از آن مقام برکنار شد
و ظاهراً به زندان افتاد، زیرا در سال ۹۰ق/۷۰۹م از وی و عبدالملک و یزید به عنوان زندانیان حجاج یاد شده است که به پایمردی برادرشان
مروان که در
بصره بود، گریختند و به
فلسطین نزد
سلیمان بن عبدالملک رفتند. چون سلیمان به خلافت نشست، نخست خواست که عبدالملک را امارت
خراسان دهد (۹۷ق/۷۱۵م). سپس به رایزنی عبدالله بن اهتم که حکومت آنجا را برای یزید ابن مهلب میخواست، از آن عزم بازگشت.
از آن پس تا سال ۱۰۱ق/۷۱۹م که یزید بن مهلب بر خلیفه شورید و به بصره تاخت، خبری از عبدالملک در دست نیست. در آن سال عدی بن ارطاه حاکم بصره، عبدالملک را با تعدادی از برادرانش به زندان افکند. وی در زندان به عدی پیشنهاد کرد که او را آزاد سازد تا یزید را از حمله به بصره باز دارد. ولی عدی نپذیرفت تا آنکه بصره به دست یزید افتاد و عبدالملک آزاد شد.
عبدالملک پس از شکست و
قتل یزید بن مهلب، همراه باقیماندۀ مهلبیان به سرکردگی
مفضل بن مهلب به قندابیل در سند رفت و در واپسین جنگ با سپاه خلیفه به فرماندهی هلال بن احوز مازنی کشته شد.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آلمهلب»، ج۲، ص۴۷۳.