عبدالله بن قاسم لخمیحریری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حریری،
عبداللّه بن قاسم
بن عبداللّه بن محمدبن خلف لخمی،
کنیهاش ابومحمد،
محدّث ،
نسبشناس و شرححالنویس اندلسی سده ششم است.
به گفته ابنابّار،
وی به حرّار نیز معروف بود.
حریری در ۱۲ شعبان یا رجب ۵۹۱ در
جزیره شَقْر، در اشبیلیه
اندلس ، به
دنیا آمد.
وی از علمای بسیاری از جمله از
عبدالرحمان
بن علی زُهری، ابوالحسین (ابوالحسن)
بن عظیمه، أبی عمربن عات، ابیمحمد زهری، ابیالولیدبن عفیر، و ابیالعباس نباتی
حدیث شنید و
روایت نقل کرد.
وی نام شیوخ خویش را، که بیش از دویست
تن بودهاند، در کتاب الدرر و الفرائد فی نُخَب الأحادیث و تُحف الفوائد فهرست کرده است.
حریری به
علم روایت و نقل و ضبط
احادیث توجه بسیار داشت
وی، به گفته خودش، سه بار کتاب مُوَطَّأ
مالکبن انس را که در آن روزگار در سرزمینهای مغرب اسلامی رواج بسیار داشته، از ابنبقی شنیده و کتاب
صحیح بخاری را از
عبدالرحمان
بن علی زُهْری فراگرفته است.
از جمله
آثار اوست: حدیقةالانوار فی معرفة الانساب که ذیلی بر کتاب اقتباس الانوار و التماس الأَزهار رُشاطی، در
انساب ، است؛ و المنهج الرّضی فی الجمع بین کتابَیْ ابنبَشکوال و ابنالفَرَضی، در شرح احوال بزرگان اندلس.
حریری حافظهای قوی، بهرهای در شاعری، و
خط بسیار خوشی داشت که در آن از ابن خَیر اشبیلی پیروی میکرد.
حریری در شوال یا ذیقعده ۶۴۵ و به روایتی در آغاز ۶۴۶ در اشبیلیه، که در آن زمان در محاصره
سپاهیان مسیحی بود،
وفات یافت.
(۱) ابنابّار، التکملة لکتاب الصلة، چاپ عزت عطار حسینی، بیروت ۱۳۷۵/۱۹۵۵.
(۲) ابنزبیر، کتاب صلة الصلة، قسم ۳، چاپ عبدالسلام هراس و سعید اعراب، (مراکش) ۱۴۱۳/ ۱۹۹۳.
(۳) محمدبن احمد ذهبی، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، چاپ عمر عبدالسلام تدمری، حوادث و وفیات ۶۴۱ـ۶۵۰ه، بیروت ۱۴۱۹/ ۱۹۹۸.
(۴) صفدی.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «عبدالله بن قاسم لخمیحریری»، شماره۶۰۳۵.