عبدالله بن قاسم لخمیحریری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حریری، عبداللّه بن قاسم بن عبداللّه بن محمدبن خلف لخمی،
کنیهاش ابومحمد،
محدّث ،
نسبشناس و شرححالنویس اندلسی سده ششم است.
به گفته ابنابّار،
وی به حرّار نیز معروف بود.
حریری در ۱۲ شعبان یا رجب ۵۹۱ در
جزیره شَقْر، در اشبیلیه
اندلس ، به
دنیا آمد.
وی از
علمای بسیاری از جمله از عبدالرحمانبن علی زُهری، ابوالحسین (ابوالحسن) بن عظیمه، أبی عمربن عات، ابیمحمد زهری، ابیالولیدبن عفیر،
و ابیالعباس نباتی
حدیث شنید
و روایت نقل کرد.
وی نام شیوخ خویش را، که بیش از دویست
تن بودهاند، در کتاب الدرر
و الفرائد فی نُخَب الأحادیث
و تُحف الفوائد فهرست کرده است.
حریری به
علم روایت و نقل
و ضبط
احادیث توجه بسیار داشت
وی، به گفته خودش، سه بار کتاب مُوَطَّأ
مالکبن انس را که در آن روزگار در سرزمینهای مغرب
اسلامی رواج بسیار داشته، از ابنبقی شنیده
و کتاب
صحیح بخاری را از عبدالرحمانبن علی زُهْری فراگرفته است.
از جمله
آثار اوست: حدیقةالانوار فی معرفة الانساب که ذیلی بر کتاب اقتباس الانوار
و التماس الأَزهار رُشاطی، در
انساب ، است؛
و المنهج الرّضی فی الجمع بین کتابَیْ ابنبَشکوال
و ابنالفَرَضی، در شرح احوال بزرگان اندلس.
حریری حافظهای قوی، بهرهای در شاعری،
و خط بسیار خوشی داشت که در آن از ابن خَیر اشبیلی پیروی میکرد.
حریری در شوال یا ذیقعده ۶۴۵
و به روایتی در آغاز ۶۴۶ در اشبیلیه، که در آن زمان در محاصره
سپاهیان مسیحی بود،
وفات یافت.
(۱) ابنابّار، التکملة لکتاب الصلة، چاپ عزت عطار حسینی، بیروت ۱۳۷۵/۱۹۵۵.
(۲) ابنزبیر، کتاب صلة الصلة، قسم ۳، چاپ عبدالسلام هراس
و سعید اعراب، (مراکش) ۱۴۱۳/ ۱۹۹۳.
(۳) محمدبن احمد ذهبی،
تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، چاپ عمر عبدالسلام تدمری، حوادث
و وفیات ۶۴۱ـ۶۵۰ه، بیروت ۱۴۱۹/ ۱۹۹۸.
(۴) صفدی.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «عبدالله بن قاسم لخمیحریری»، شماره۶۰۳۵.