عبدالله بن قاسم لخمیحریری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حریری، عبداللّه بن قاسم بن عبداللّه بن محمدبن خلف لخمی،
کنیهاش ابومحمد،
محدّث ،
نسبشناس و شرححالنویس اندلسی سده ششم است.
به گفته
ابنابّار،
وی به حرّار نیز معروف بود.
حریری در ۱۲ شعبان یا رجب ۵۹۱ در
جزیره شَقْر، در اشبیلیه
اندلس ، به
دنیا آمد.
وی از علمای بسیاری از جمله از عبدالرحمانبن علی زُهری، ابوالحسین (ابوالحسن) بن عظیمه، أبی عمربن عات، ابیمحمد زهری، ابیالولیدبن عفیر، و ابیالعباس نباتی
حدیث شنید و
روایت نقل کرد.
وی نام شیوخ خویش را، که بیش از دویست
تن بودهاند، در کتاب الدرر و الفرائد فی نُخَب الأحادیث و تُحف الفوائد فهرست کرده است.
حریری به
علم روایت و نقل و ضبط
احادیث توجه بسیار داشت
وی، به گفته خودش، سه بار کتاب مُوَطَّأ
مالکبن انس را که در آن روزگار در سرزمینهای مغرب اسلامی رواج بسیار داشته، از
ابن
بقی شنیده و کتاب
صحیح بخاری را از عبدالرحمانبن علی زُهْری فراگرفته است.
از جمله
آثار اوست: حدیقةالانوار فی معرفة الانساب که ذیلی بر کتاب اقتباس الانوار و التماس الأَزهار رُشاطی، در
انساب ، است؛ و المنهج الرّضی فی الجمع بین کتابَیْ
ابنبَشکوال و
ابنالفَرَضی، در شرح احوال بزرگان اندلس.
حریری حافظهای قوی، بهرهای در شاعری، و
خط بسیار خوشی داشت که در آن از
ابن خَیر اشبیلی پیروی میکرد.
حریری در شوال یا ذیقعده ۶۴۵ و به روایتی در آغاز ۶۴۶ در اشبیلیه، که در آن زمان در محاصره
سپاهیان مسیحی بود،
وفات یافت.
(۱)
ابنابّار، التکملة لکتاب الصلة، چاپ عزت عطار حسینی، بیروت ۱۳۷۵/۱۹۵۵.
(۲)
ابنزبیر، کتاب صلة الصلة، قسم ۳، چاپ عبدالسلام هراس و سعید اعراب، (مراکش) ۱۴۱۳/ ۱۹۹۳.
(۳) محمدبن احمد ذهبی، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، چاپ عمر عبدالسلام تدمری، حوادث و وفیات ۶۴۱ـ۶۵۰ه، بیروت ۱۴۱۹/ ۱۹۹۸.
(۴) صفدی.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «عبدالله بن قاسم لخمیحریری»، شماره۶۰۳۵.