عبدالله بن عبدالحکم (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابومحمد عبدالله بن عبدالحکم مصری (۱۵۰-۲۱۴ق)، از محدثان و فقهای
مالکی مذهب قرن سوم هجری قمری در
مصر بود.
ابومحمد عبدالله بن عبدالکریم بن اعین بن لیث مصری مکی، به سال
۱۵۰ق در
اسکندریه به دنیا آمد
و از
مالک بن انس،
اسماعیل بن عیّاش و
اسد بن فرات روایت کرد
و اولادش عبدالحکم، محمد، عبدالرحمان، سعد و همچنین
ربیع بن سلیمان جیزی و محمد بن سهل بن عسکر از او روایت کردند.
وی از یاران برجسته مالک بود
و در
مذهب مالک تفقّه نمود و به دسته‌بندی اصول مذهب وی پرداخت.
وی کتاب
الموطا مالک را از خودش شنید
و کتاب فقهی السنة او را روایت کرد.
بشر بن بکر می‌گوید: مالک را در خواب دیدم که گفت: در شهر شما مردی است که به او ابن عبدالحکم گویند، از او روایت اخذ کنید که
ثقه است.
در تاریخ وفات وی اختلاف است، ولی اکثر منابع آن را در
قاهره و به سال
۲۱۴ق دانسته‌اند. وی در کنار قبر
شافعی به خاک سپرده شد.
آثار وی عبارت‌اند از: مختصر ابن عبدالحکم (دو کتاب بزرگ و کوچک)
، سیرة عمر بن عبدالعزیز
، المناسک و الاهوال و
القضاء فی البنیان.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۸۸-۴۸۹، برگرفته از مقاله «عبدالله مصری».
