عبدالله بن خلید رازی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

ابوعمیثل عبدالله بن خلید رازی (م ۲۴۰ق)، شاعر، لغت‌شناس و کاتب دربار طاهریان در قرن سوم هجری قمری بود.

---

ابوعمیثل عبدالله بن خلید رازی، عمیثل نامی برای اسبان است و جدش سعد از موالی عباس بن عبدالمطلب بود. گویا اصل وی از ری بود که در بادیه پرورش یافت و به زبان فصیح عرب مسلط شد، از این‌رو اغلب به او نسبت اعرابی داده‌اند. ابوعمیثل فردی شاعر، لغت‌شناس و کاتب دربار طاهریان بود و بر قصیده بابیه ابوتمّام طایی که در ستایش عبدالله بن طاهر است، خرده گرفته، هر چند ابوتمّام هم او را به نفهمی اشعار خود متهم کرده است. او نخست به خدمت طاهر بن حسین (حکومت ۲۰۵-۲۰۷ق) درآمد و از جانب او مورد احترام واقع شد، سپس در خدمت پسرش عبدالله (حکومت ۲۱۳-۲۳۰ق) بود و به تربیت فرزندان وی همت گماشت.
از او آثاری مانند کتاب ما اتفق لفظه و اختلف معناه، کتاب التشابه، کتاب الابیات السائره، کتاب معانی الشعر و دیوان الشعر بر جای ماند. ابوعمیثل برخی اشعار ابوالخنساء را روایت کرده و اصمعی هم شماری از شعرهای ابوعمیثل را گردآورده است. سرانجام وی در سال ۲۴۰ق و یا به نقلی ۲۴۶ق درگذشت.

---