پس از شهادتفرزندان امام حسن علیه السلام، عبدالله نخستین فرزند امام علی علیه السلام بود که به محضر امام حسین علیه السلام رسید و از برادر بزرگوارش اجازه نبرد گرفت و عازم میدان شد.
وی هنگام کارزار با دشمن چنین رجز می‌خواند: شَیْخِی عَلیٌّ ذُوالفَخارِ الأطْوَلِ • مِنْ هاشِمِ الصِّدْقِ الکَریمِ المِفْضَلِ هَذا الحسینُ بْنُ النَبیِ المُرْسَلِ • نَذوذُ عَنْهُ بِالحُسامِ لفَیصلِ تَفْدیهِ نَفْسِی مِنْ اخٍ مُبَجَّلِ • یا ربِّ فامْنَحْنِی ثوابَ المجزل پدرم علی است با افتخارات بلند، از قبیله بنی‌هاشم، راستگو، بزرگوار و با فضیلت؛این حسین فرزند پیامبر مرسل است؛ و ما با شمشیر برنده از او دفاع می‌کنیم؛جانم فدای این برادر با احترام باد! پروردگارا مرا پاداشی بسیار ببخش.
