عبدالعلی بن مصطفی برومند اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبدالعلی بن مصطفی برومند اصفهانی، از شعرا و نویسندگان معاصر
اصفهان بوده است.
عبدالعلی برومند متخلّص «ادیب» فرزند مصطفی‌قلی‌خان، شاعر ادیب و نویسنده محقّق در
اصفهان بوده است.
در ۲۱ خرداد ۱۳۰۳ش در قصبه «گز» از بلوک برخوار اصفهان متولّد شد. خواندن و نوشتن و یادگیری خط را در زادگاه خود انجام داد. سپس به اصفهان رفت و در مدرسه ملّی فرهنگ تا سوم متوسطه را طی کرد آنگاه به دبیرستان صارمیّه رفته و دیپلم گرفت. او در تهران در رشته حقوق ادامه تحصیل داده و در سال ۱۳۲۴ش از دانشگاه تهران لیسانس گرفت و به حرفه
وکالت روی آورد.
از نوجوانی به سرودن
شعر پرداخته و به مطالعه اشعار شاعران بزرگ فارسی مشغول شد و اغلب از اشعار «
ملک‌الشعراء بهار» و «
ایرج میرزا» پیروی نمود. در سال ۱۳۲۳ش اولین مجموعه شعر خود: «ناله‌های وطن» را چاپ کرد و از سال بعد اشعارش در مطبوعات تهران به چاپ می‌رسید. ادیب برومند به عنوان شاعری مردمی و استاد در اشعار سنّتی و مسلط بر ادبیات فارسی، شهرت به سزایی دارد و همیشه اشعارش با استقبال مخاطبان مواجه بوده است. شعر زیر از اوست:
"در بهاران سیر گلگشت و چمنزاران خوش است ••• سیر گلگشت و چمن با لاله رخساران خوش است"
"در کنار جویباران صحبت جانان نکوست ••• در میان سبزه زاران بزم دلداران خوش است".
او در فعالیت‌های سیاسی
ملی شدن نفت نقش فعالی داشت و عضو
جبهه ملّی بود و در این اواخر پس از مرحوم پرویز ورجاوند رهبری این جبهه به او سپرده شد.
این کتاب‌ها از او به چاپ رسیده است:
۱. «افکار امروز»؛
۲. «ناله‌های وطن»، (نظم و نثر)؛
۳. «سرود رهایی»، (شعر)؛
۴. «درد آشنا»، (غزلیات)؛
۵. «پیام آزادی»، (شعر)؛
۶. «راز پرواز»، (اشعار مذهبی)؛
۷. «مثنوی اصفهان»؛
۸. «هنر قلمدان»، (پژوهش هنری)؛
۹. «به پیشگاه فردوسی»، (مجموعه سخنرانی و شعر)؛
۱۰. «مجموعه مقالات»؛
۱۱. تصحیح «دیوان حافظ»؛
۱۲. تصحیح «داستان سیاوش و رفتن گیو به ترکستان»، از شاهنامه؛
۱۳. تصحیح «خردنامه» تالیف: ابوالفضل یوسف بن علی مستوفی؛
۱۴. تصحیح «تذکره خلاصه الاشعار»؛
۱۵. «حاصل هستی» (مجموعه شعر)
برخی از آثار چاپ نشده وی نیز اینهاست:
۱. «گرامی داشت‌ها»، (شعر)؛
۲. «پراکنده‌ها»، (اشعار در قالب‌های گوناگون)؛
۳. «اشعار توصیفی»، (درباره تجلیّات طبیعت و آثار هنری)؛
۴. «سوگ یادهای خانوادگی»؛
۵. «دیداری از زادگاه».
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۲۶۷.
