ابوالجنوب عبدالرحمن بن زیاد بن زهیر جعفی از کسانی است که به همراه تنی چند از اصحاب و یاران عمر بن سعد، در به شهادت رساندن سید و سالار شهیدان (علیه‌السّلام) مشارکت جست و در واپسین لحظات عمر شریف امام (علیه‌السّلام) ضرباتی را بر ایشان وارد آورد.
روایت شده در روز عاشورا و در آخرین دقایق حیات شریف امام حسین (علیه‌السّلام)، شمر با گروهی از پیاده نظام لشکر عمر بن سعد که ابوالجنوب عبدالرحمن بن زیاد و قشعم بن عمرو بن یزید هردوان جعفی و صالح بن وهب یزنی و سنان بن انس نخعی و خولی بن یزید اصبحی از جمله آنان بودند به سوی حضرت (علیه‌السّلام) آمدند. شمر آنان را به حمله و تمام کردن کار امام (علیه‌السّلام) تشویق می‌کرد او به ابوالجنوب که غرق در سلاح بود نزدیک شد و به او گفت: «برو کار را تمام کن.» ابوالجنوب گفت: «چرا خودت نمی‌روی؟» شمر گفت: «با من این گونه سخن می‌گویی؟» ابوالجنوب نیز گفت: «تو چرا با من این گونه سخن می‌گویی؟» پس آن دو مدتی با همدیگر به مشاجره پرداخته یکدیگر را به باد ناسزا گرفتند؛ اندکی بعد، ابوالجنوب که از مردان شجاع لشکر کوفه به شمار می‌رفت به شمر گفت: «به خدا می‌خواستم نیزه‌ام را در چشم تو فرو کنم.» شمر در حالی که از پیش او می‌رفت، گفت: «به خدا قسم اگر بتوانم روزی به تو ضربه‌ای بزنم حتماً این کار را خواهم کرد.»
پس از شهادتامام حسین (علیه‌السّلام) ابوالجنوب به همراه جمعی از سپاهیان کوفه به غارت اموال امام (علیه‌السّلام) پرداخت؛ او شتری را که امام (علیه‌السّلام) و یارانش از آن برای آبکشی استفاده می‌کردند را به سرقت برد.
