عبدالحسین امین‌العلماء اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبدالحسین امین‌العلماء اصفهانی، از اجلّه فضلاء و محترمین
اصفهان در
قرن سیزدهم هجری بوده است.
آقا عبدالحسین امین‌العلماء فرزند حاج ملاّمحمّدشفیع خوئی بن ملاّمحمّد بن ملاّابوالقاسم بن ملاّاحمد بن ملاّعلی چورسی بن ملاّدولت‌علی بن ملاّعلی محمّد قراچه داغی، از اجلّه فضلاء و محترمین اصفهان در قرن سیزدهم هجری بوده و تحصیلاتش در نزد
پدر و مرحوم
سیّدحجةالاسلام شفتی و حاج
محمّدابراهیم کلباسی و آخوند ملاّ علی نوری و آقا
سیّدمحمّد شهشهانی و جمعی از علماء عراق عرب بوده است.
وی فرزند ارشد و از لحاظ علمی افضل فرزندان ملاّ محمّدشفیع خوئی بوده و صاحب مکنت و املاک فراوان و خدم و حشم و دیوان‌خانه و کتابخانه بوده و صاحب نفوذ و معتبر به شمار می‌رفته و از جمله عمارت سه طبقه زیبایی در قریه «کرچکان» از بلوک آیدغمش لنجان اصفهان داشته است. وی در مراجعت از زیارت
حضرت ثامن‌الحجج (علیه‌السّلام) از
مشهد مقدّس، در
تهران مورد عنایت
ناصرالدّین شاه قرار گرفته و چهار سال در تهران ماند و
امام جمعه تهران طی مکتوبی، نسبت به حفظ احترام و تکریم او به حشمت‌الدّوله حاکم وقت اصفهان سفارش نمود. کتابخانه او دارای کتب فراوان و نفیس بوده که بسیاری از آنان از پدران دانشمند و اجداد اهل فضل او، به وی به
ارث رسیده بود که متاسفانه در جریان نقل و انتقال مورد غارت قرار گرفته و پراکنده شده است.
آقا عبدالحسین عالمی صالح و اهل فضل و ماهر در علوم گوناگون خاصّه
فقه و
اصول بوده و در یاری مردم تنگدست و حل مشکلات شرعی مردم روزگار خود اهتمام فراوان و همت عالی داشته است.
وی در سال ۱۲۹۳ق
وفات یافته و در جوار پدر خود در مقبره کوچک مقابل مقبره مرحوم حجةالاسلام شفتی در دالان مسجد سیّد اصفهان مدفون گردید.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۱۵۹.
