عباس بن مهدی حقانی‌پناه اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عباس بن مهدی حقانی پناه اصفهانی، از شعرا و دراویش
سلسله نعمت‌اللهی در
اصفهان بوده است.
عباس حقانی‌پناه متخلّص به «پناه» فرزند مهدی شاعر ادیب عارف، در ۱۹ مهر ۱۳۲۸ش در اصفهان متولّد شد. در آغاز جوانی به
شعر و عرفان علاقمند شد و به
خانقاه سلسله نعمت‌اللهی در
اصفهان راه یافت و به «محبوب‌علی» ملقّب شد. مجموعه‌ای از اشعار او به نام «بر شاخه زمان سیب رسیده‌ام» در سال ۱۳۷۱ش چاپ شده است و این شعر از آنجاست:
"شب‌ها که روز گشته فراموش کوچه‌ها ••• می‌خوانمت به ناله در آغوش کوچه‌ها"
"از بس غم تو با در و دیوار گفته‌ام ••• پیچیده است نام تو در گوش کوچه‌ها"
"یادت شبی گذشته از این رهگذر هنوز ••• بوی تو می‌دهند بر و دوش کوچه‌ها"
"در انتظار تو همه شب تا طلوع صبح ••• میخانه گرد شهرم و مِی نوش کوچه‌ها"
"شب‌ها پگاه می‌شود امّا نمی‌شود ••• شبگردی «پناه» فراموش کوچه‌ها".
او در ۲۰ شهریور ۱۳۷۰ش بر اثر حادثه تصادف به دیار باقی شتافت و در قبرستان باغ رضوان اصفهان به خاک سپرده شد. استاد میرزا فضل‌اللّه خان اعتمادی خوئی (برنا) ضمن مرثیه‌ای مادّه تاریخ فوت او را چنین سروده است:
به سوی وادی ایمن و مقام حقّانی «پناه برد به محبوبش از جهان عباس».
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۷۲.
