عباس بن عبدالجواد نحوی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عباس بن عبدالجواد نحوی اصفهانی، از ادیبان
اصفهان در
قرن چهاردهم هجری بوده است.
آقامیرزا عباس نحوی فرزند میرزا عبدالجواد بن میرزا عبدالحسین بن محمّدتقی بن حاج محمّدحسین نایب الصدر بن آقا محمّدجعفر هرندی اصفهانی، ادیب فاضل، از بنیان‌گذاران فرهنگ جدید در اصفهان در قرن چهاردهم هجری در سال ۱۳۰۰ق در اصفهان متولّد شده، تا ۲۵ سالگی نزد اساتید علوم قدیمه به تحصیل ادبیات،
نحو،
صرف،
منطق،
معانی و بیان، بدیع،
فقه و
اصول مشغول بود که از آن جمله است آخوند ملاّعبدالکریم گزی.
او در آغاز جوانی در مدرسه قدسیه تدریس را آغاز کرد و سپس مدرسه دیانت را با همکاری عموزاده‌اش، عبدالرسول نحوی، تاسیس کرد. او چندین سال مدیریت دبستان‌های شهشهان، فردوسی، حکیم نظامی و عصر پهلوی را برعهده داشت و سال‌ها در دبیرستان‌های سعدی و صارمیه و دانش‌سرای دختران و پسران تدریس کرد. مدّتی هم ریاست تحقیق اوقاف و کفالت اداره فرهنگ استان دهم را برعهده داشت.
او یک سال قبل از وفات از فعالیت‌های فرهنگی بازنشسته شده و در شب ۴
جمادی‌الثانیه ۱۳۷۱ق مطابق آذرماه ۱۳۳۰ش
وفات یافت و در تکیه مجاور تکیه ملک در
تخت فولاد اصفهان مدفون گردید.
از آثار او کتابی در صرف و نحو به نام «تلخیص الصّرف» و کتابی در شرعیات است که جهت محصّلین مدارس تالیف نموده و هر دو به طبع رسیده است. همچنین رساله مختصری در «شرح حال نحوی‌های هرندی» نوشته است.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۵۴.
