عبادت در قرآن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مسئله
اخلاق ،
تهذیب نفس و آراسته شدن به فضائل اخلاقی در همه ادیان توحیدی و خصوصاً
اسلام از اهمیت بسیار بالائی برخوردار است، به طوری که از اهداف
بعثت انبیاء و نزول
قرآن کریم ، تربیت انسان ها و آراسته شدن آنها به فضائل والای اخلاقی است.
مسئله
اخلاق ،
تهذیب نفس و آراسته شدن به فضائل اخلاقی در همه ادیان توحیدی و خصوصاً
اسلام از اهمیت بسیار بالائی برخوردار است، به طوری که از اهداف بعثت
انبیاء و نزول قرآن کریم، تربیت انسان ها و آراسته شدن آنها به فضائل والای اخلاقی است. خداوند در
قرآن کریم می فرماید: «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ... ؛
اوست خدایی که در میان مردم اُمّی پیامبری از خود آنها برانگیخت تا آیات
وحی را بر آنان
تلاوت کرده و به تزکیه و تربیت اخلاقی آنان بپردازد.»
به فرموده
امام خمینی (ره): «انبیای خدا برای این مبعوث شدند که آدم تربیت کنند،
انسان بسازند؛ بشر را از زشتی ها، پلیدی ها، فسادها و رذایل اخلاقی دور سازند و با فضایل و
آداب حسنه آشنا کنند. «بُعثتُ لاُتمّمَ مکارمَ الاخلاق؛
من، در حقیقت، برای این برانگیخته شده‌ام که مکارم اخلاق را به کمال رسانم.»، چنین
عملی که
خداوند متعال به آن، آن قدر
اهتمام داشته که انبیاء را مبعوث فرموده است...»
در اهمیت فضائل و خصلت های اخلاقی همین بس که در قرآن کریم آن را ملاک ارزش انسان دانسته و در مقام
ستایش و تمجید پیامبران الهی آنان را به جهت دارا بودن صفات اخلاقی نیکو می ستاید.
به عنوان مثال
حضرت ابراهیم (علیه‌السّلام) به خاطر برخورداری از سه صفت اخلاقی نیکو ستوده شده است. « إِنَّ إِبْرَاهِیمَ لَحَلِیمٌ أَوَّاهٌ مُنِیبٌ »
«همانا ابراهیم بردبار، بسیار مهربان و بازگشت کننده به سوی خدا بود.» و درباره
پیامبر اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) می فرماید:« وَإِنَّکَ لَعَلی خُلُقٍ عَظِیمٍ؛
همانا تو صاحب اخلاق عظیم و برجسته ای هستی...» و همین آراستگی به اخلاق الهی است که رمز موفقیت پیامبر اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) در تبلیغ اسلام می گردد، «فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِكَ...؛ در پرتو
رحمت الهی تو با مردم مهربان شدی در حالی که اگر خشن و تندخو و سنگدل بودی از اطراف تو پراکنده می شدند...»
در قرآن کریم به همین مقدار هم اکتفاء نشده است بلکه خداوند در جای جای این کتاب الهی، انسان ها را امر و
ترغیب به کسب فضائل اخلاقی اعم از عبادات
واجب و یا
مکارم اخلاقی نموده است، که در برخی از موارد به صورت مستقل امر شده و در مواردی نیز به صورت عام ترغیب به کسب فضائل صورت گرفته است از جمله در این آیات:« فَاسْتَبِقُوا الْخَیْرَاتِ؛
در فضائل و
اعمال نیک از یکدیگر سبقت بگیرید.»، « وَسَارِعُوا إِلَی مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَجَنَّةٍ...؛
بشتابید به سوی
آمرزش و
مغفرت پروردگار و
بهشت برین...» که تنها در صورت آراسته شدن به فضایل میسر می گردد.
میزان اهتمام قرآن کریم به کسب فضائل اخلاقی جای بسی شگفتی دارد و بیان گر نقش کلیدی و مهم آنها در سرنوشت بشر می باشد. از آنجا که در نگاه مکاتب توحیدی هدف از
خلقت انسان عبادت پروردگار و رسیدن به مقام خلیفة اللهی و سیر مراتب کمال تا وصول به کمال مطلق و قرب پروردگار است.
چنانچه خداوند در قرآن فرموده است:« وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالإنْسَ إِلا لِیَعْبُدُونِ؛
جنّ و انس را خلق نکردم مگر اینکه مرا
عبادت کنند.»، «وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً...؛
و بیاد آر زمانی که خداوند به ملائکه فرمود من در زمین به جای خود
خلیفه و جانشین قرار خواهم داد.»
تحقق این هدف جز در پرتو تهذیب
نفس و آراسته شدن به فضایل والای اخلاقی میسر نمی باشد؛ زیرا انسان در بدو
تولد حیوان بالفعل و انسان بالقوه است و تنها با پرورش دادن ارزش های والای انسانی است که می توان او را از مرز حیوانیت فراتر برده و انسانیت را در او به فعلیت و ظهور رساند تا جایی که به
کمال نهایی خویش دست یابد، و گرنه ممکن است تا جایی تنزل یابد که به فرموده قرآن از مقام حیوانیت نیز فروتر برود، « أُولَئِکَ کَالأنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ؛
آنها همچون چهار پایانند، بلکه گمراه تر اینان همانا غافلانند (زیرا با اینکه همه گونه امکانات هدایت دارند باز هم گمراهند).»
بنابراین هر چقدر انسان فضائل اخلاقی را در درون خود تقویت نماید، یک قدم از مرز حیوانیت فراتر رفته و به کمال حقیقی خویش که
قرب پروردگار است نزدیک تر شده است. چنانچه در کلام نورانی پیامبر گرامی اسلام (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به این حقیقت مهم
اشاره شده است:«خداوند سبحان فضائل اخلاقی را وسیله ارتباط میان خود و بندگانش قرار داده، همین بس که هر یک از شما دست به اخلاقی بزند که او را به خدا مربوط و متصل سازد.»
و از همین روست که
نبی مکرم اسلام (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) که به بالاترین درجه کمال انسانی و مقام خلیفة اللهی و قرب خدا نائل شده اند، در قرآن با این بیان ستوده شده که:« وَإِنَّکَ لَعَلی خُلُقٍ عَظِیمٍ ؛
همانا تو صاحب اخلاق عظیم و برجسته ای هستی...» آراسته شدن به فضائل اخلاقی در عالی ترین درجه آن، حضرت را شایسته دارا شدن آن مقام نموده است.
نظام
آفرینش بر مبنای قانون علت و معلول پایه ریزی شده است و در این نظام هر مؤثری اثر مربوط به خود را می گذارد و تمام
اعمال انسان اعم از مثبت و منفی دارای نقش خاصی در
سعادت و فلاح دنیوی و اخروی او دارا هستند. فضائل اخلاقی نیز از این قانون مستثنی نبوده و آثار مثبتی را برای زندگی دنیا و
آخرت بشر به دنبال دارند، که در این قسمت به نمونه هایی از این آثار با استفاده از آیات و روایات اشاره می کنیم. قبل از پرداختن به این آثار ذکر این نکته لازم است که مراد از فضیلت اخلاقی در اینجا تمام آن چیزهایی است که در وصل انسان به کمال حقیقی و قرب الی الله نقش دارند که بنابراین شامل عبادات اعم از واجب و
مستحب آن نیز می شود.در اینجا به ذکر برخی از آثار فضائل که مربوط به همه آنها و یا مجموعه ای از آنها می شود، اکتفاء شده و چند مورد هم اثر برخی از فضائل گزینش شده است و تفصیل آثار هر یک از فضایل اخلاقی به صورت مستقل در بحث مربوط به خود باید بررسی شود که بیان آنها در این مقال نمی گنجد.
۱- نزول برکات از
آسمان و زمین می‌گردد: « وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَی آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَیْهِمْ بَرَکَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالأرْضِ؛
و چنان چه مردم شهرها و آبادی ها
ایمان آورده و پرهیزکار می شدند همانا ما درهای برکات آسمان و
زمین را بر روی آنها می گشودیم.»، مسلم است که ایمان و
تقوی از بزرگترین فضائل است که لازمه آراسته شدن به آنها، دارا شدن بسیاری فضائل اخلاقی است.
۲-دارا شدن
حیات طیبه و زندگی سرشار از طهارت، پاکی و صفا: «مَنْ
عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً؛
هر کس کار شایسته ای انجام دهد خواه مرد باشد یا زن، در حالی که مؤمن است او را به حیاتی پاک زنده می داریم.»
۳- صحت جسم و جان : آراسته شدن به برخی از فضائل تأثیر مستقیم در سلامت
جسم و روان انسان دارد. « أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ؛
آرامش روحی در پرتو یاد خداوند محقق می شود.»، پیامبر اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) فرمودند: «صوموا تصحّوا؛
روزه بگیرید تا سالم شوید.»، و
امام سجاد (علیه‌السّلام) فرمودند:«
حج و
عمره بجا آورید تا بدن های شما سالم گردد.»
۴- روزی فراوان :
حضرت علی (علیه‌السّلام) فرمودند: «فی سعةِ الاخلاق کنوزُ الارزاق؛
گنجینه های
روزی در اخلاق نیک و گشاده رویی است.»، و در بیان دیگری نیز اداء
زکات را موجب ازدیاد روزی دانستند «خداوند زکات را واجب کرد تا سبب ازدیاد روزی شود.»
۵- بی نیازی از مردم : انسانی که به فضائل اخلاقی آراسته شده، برای رفع نیاز خویش هیچ گاه دست به سوی بندگانی که خود نیازمند بی نیاز مطلق هستند دراز نمی کند و تنها بر در خانه معبود خویش
اظهار نیاز می کند. خداوند نیز به این گونه عبادت کنندگان قول داده که
قلب آنها را سرشار از بی نیازی نماید. امام صادق (علیه‌السّلام) فرمودند در تورات چنین نوشته است: «یابن آدمَ تفرّغ لعبادتی أملأ قلبَکَ غنا...؛
ای فرزند
آدم برای عبادت من خود را فارغ کن تا قلبت را از بی نیازی پرکنم.»
۶-
عامل عزت انسان : حضرت علی (علیه‌السّلام) فرمودند: «چه بسا انسان عزیزی که اخلاق بد او، او را در نظر دیگران ذلیل کند و چه بسا انسان فرومایه ای که با اخلاق نیک در جامعه عزیز شود.»
۷- بهبود موقعیت اجتماعی و محبوب دیگران شدن:
امیر مؤمنان (علیه‌السّلام) فرمودند: «چه بسا فرد بی مقداری که اخلاق نیکش او را به مقام بالایی در نزد دیگران می رساند.»
و در بیان دیگری فرمودند:«کسی که
حسن خلق داشته باشد، دوستداران او زیاد می شوند.»
۸- آبادی سرزمینها و طول عمر: امام صادق (علیه‌السّلام) فرمودند: «بدرستی که نیکوکاری و خوش خلقی، سرزمین ها را آباد می کند و بر عمرها می افزاید.»
۱- هدایت به رستگاری و صراط مستقیم: حضرت علی (علیه‌السّلام) در بیان آثار فضائل اخلاقی فرمودند: «لو کنّا لا نرجوا جنّةً و لا نخشی ناراً و لا ثواباً و لا عقاباً لکان ینبغی لنا أن نُطالبَ بمکارمِ الاخلاق فانّها ممّا تدلّ علی سبیل النّجاح؛
«اگر به
بهشت و ثواب آخرت امیدار نباشیم و از آتش و
عذاب جهنم نهراسیم باز هم شایسته است که فضلیت های اخلاقی را طلب کنیم؛ زیرا فضائل اخلاقی از چیزهایی است که ما را به راه رستگاری
هدایت می کند.»
۲-محبوبیت نزد پروردگار:
امام صادق (علیه‌السّلام) فرمودند: «بر شما لازم است که مکارم و فضائل اخلاقی را ملتزم شوید، زیرا خداوند آنها را دوست می دارد.»
و همین طور کسی که به این فضائل آراسته شود محبوب پروردگار خواهد بود.
۳. موجب ارتباط بنده با خدا و قرب پروردگار:
پیامبر اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) فرمودند: «خداوند سبحان فضائل اخلاقی را وسیله ارتباط میان خود و بندگانش قرار داده، همین بس که هر یک از شما دست به اخلاقی بزند که او را به خدا مربوط و متصل سازد.»
۴. پالایش روح: امیر مؤمنان (علیه‌السّلام) فرمودند: «خداوند ایمان را واجب کرد تا انسان ها را از پلیدی
شرک پاک کند و
نماز را واجب نمود تا آنها را از
کبر منزه سازد.»
۵. سپری در برابر فحشاء و منکر: «وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنكَرِ...؛
نماز را بپادار، همانا نماز انسان را از
فحشاء و منکر باز می دارد...»
۶. آرامش
روح و اطمینان قلبی: « أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ؛
همانا با یاد خدا دلها آرام می گیرد.»
در کنار تمام آثار مادی و معنوی، آراسته شدن به فضائل اخلاقی سعادت اخروی را نیز به دنبال دارد که در قرآن کریم و روایات به آنها اشاره شده است.
۱. دارای بهترین
اجر در جهان آخرت:خداوند در قرآن می فرماید:«مَنْ
عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى...وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ؛
هر کس کار شایسته ای انجام دهد...
پاداش او را در آخرت به بهترین وجه خواهیم داد.»
۲. فضائل انیس مؤمن در قبر: امام صادق (علیه‌السّلام) فرمودند: «وقتی مؤمن را در
قبر می نهند به همراه او شش صورت نورانی داخل قبر می شوند و اطراف او را می گیرند. یکی از آنها که از دیگران نورانی تر است از آنها می پرسند، شما کیستید؟ به ترتیب جواب می دهند:نماز، زکات، روزه، حج و عمره و نیکی هایی که مؤمن به برادرانش رسانده است. سپس از آن صورت نورانی تر می پرسند، تو که هستی؟ جواب می دهد، من
ولایت اهل بیت پیغمبرم.»
۳. ایمنی در محشر: خداوند در قرآن می فرماید: «کسانی که کار نیک انجام دهند پاداشی بهتر از آن می بینند و از
وحشت و سختی روز
قیامت در امانند.»
۴. ورود به
بهشت:حضرت علی (علیه‌السّلام) فرمودند:«بهای
بهشت عمل صالح است.»
با دقت در این آثار که گزیده ای از آثار فضائل اخلاقی است اهمیت آراسته شدن به فضائل روشن تر می گردد.
آراسته شدن به فضائل در دعای پیامبر و اهل بیت (علیهم‌السلام):
به جهت اهمیت فضائل اخلاقی، پیامبر اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و
اهل بیت (علیهم‌السلام) همواره از خداوند درخواست آراسته شدن به محاسن اخلاق را داشتند، چرا که به فرموده پیامبر اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) محاسن اخلاق عطایای الهی است،
و سالک باید عاجزانه از خداوند بخواهد که به این فضائل آراسته شود.
در کتاب
محجة البیضاء نقل شده است که پیامبر اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) همواره در ابتدای نماز این
دعا را
قرائت می کردند:«اللهم اهدنی لأحسن الاخلاق، لا یهدی لِأحسنها الا أنت...»
«پروردگارا مرا به نیکوترین اخلاق هدایتم فرما زیرا جز تو هدایت گری به اخلاق نیک نیست.» و در یکی از دعاهای امام سجاد (علیه‌السّلام) نیز اینگونه آمده است:«اللهم صلّ علی محمدٍ و آل محمّد... و هب لی معالی الاخلاق.»
اختیار در عبادت،
اعتدال در عبادت،
بهداشت و عبادت،
بهشتی شدن با عبادت،
تقوا و عبادت خدا،
توحید در عبادت.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «عبادت در قرآن».
