در حال رفتن به میدان این چنین رجز خواند: انَا عِبادٌ وَانَا ابْنُ الْحارِثِ • لَسْتُ بِخَوَّارٍ وَلا بِناکِثٍ عَنْ بَیْعَتی حَتَّی یَرِثْنی وارثٍ •الْیَوْمَ ساوی فِی الصَّعید ماکِثٍ من عباد فرزند حارث هستم، ناتوان و پیمان‌شکن از بیعت خودم نیستم تا این‌که وارثم از من ارث ببرد، امروز پیکرم در خاک جایگزین می‌شود. بجز مصرع اول، بقیه رجز را بیشتر مورخان به جنادة بن کعب انصاری نسبت داده اند.
